زهره حاتم بلوری زن جوانی که در یکی از اتاق‌های فرمانداری ویژه آبادان منتظر برقراری ارتباط تلفنی با خانواده‌اش بود در حالی که اشک از چشمانش سرازیر شده بود به خبرنگار فارس گفت: من فرزند همسر دوم پدرم هستم که از‌‌ همان بدو تولد پدرم را در کنار خود نداشتم و از‌‌ همان زمان با مادرم زندگی می‌کردم و همیشه آرزوی دیدار پدرم را در دل داشتم.وی که اکنون خود دو فرزند دارد، افزود: بار‌ها از مادرم در مورد پدرم می‌پرسیدم و او هر بار جواب می‌داد که او مرده است و کمی که بزرگ‌تر شدم متوجه شدم که من چهار ماهه بودم که پدرم فوت می‌کند که البته در آن هنگام در کنار فرزندان همسر اولش روزگار می‌گذراند چرا که همسر اولش را در زمان جنگ از دست داده بود.

وی اظهار کرد: یک ماه پیش در مراجعه‌ای که به تامین اجتماعی آبادان برای انجام کاری داشتم متوجه شدم که من دو خواهر و برادر دیگر نیدارم و این سبب شد تا شوق من برای دیدار آنان بیشتر شود.

وی تصریح کرد: برای این منظور با پیگیری از سرق مراجع قضایی بای دریافت مجوز انجام تحقیقات گسترده‌تر از طریق اداره ثبت احوال و غیره موفق شدم تا با همکاری کارکنان فرمانداری ویژه آبادان رد یکی از خواهرانم را در شهر مرودشت شیراز پیدا کنم.

در این نقطه که می‌رسد اشک مجالش نمی‌دهد و به هق هق می‌افتد و می‌گوید: حسی را که الان دارم قابل توصیف نیست، این حس را پیش‌تر هیچ‌گاه تجربه نکرده بودم، درک این وضعیت برایم سخت است.

زهره حاتم بلوری یادآور شد: از اینکه پس از ۳۰ سال می‌توانم دو خواهرو برادرم را ببینم خوشحالم و سر از پا نمی‌شناسم، نمی‌دانم آنان با من چگونه برخورد کنند و اصلا مرا می‌پذیرند یا نه، اما امیدوارم که آنان هم با روی باز و اشتیاقی همچون من مرا در جمع خودشان بپذیرند.

این خانم اکنون در محل فرمانداری ویژه آبادان برای برقراری ارتباط تلفنی با یکی از خواهرانش که در مرودشت زندگی می‌کند ثانیه شماری می‌کند، چنانچه این ارتباط برقرار شود به طور قطع حاتم بلوری برای دیدار خواهر به شیراز خواهد رفت.