افروز سهرابی یکی از مدال آوران خوزستانی رشته کاراته است که در مسابقات مختلف جهانی و آسیایی باعث افتخار آفرینی و اهتزاز پرچم مقدس کشور ایران شده است.

در ادامه پای گفتگو با این قهرمان کاراته می نشینیم…

 بنام خدای مهربان و یگانه

آرامش و احترام (در کاراته انسان آموزش میبینه قبل از تمرین و ورزش ۱ اصل به نام احترام به سنسی (مربی) وجود دارد)

سلامتی بزرگترین خواسته من واسه خود و عزیزانم هست

  😀  چه سوال سختی !!!

اون موقع ها خیلی بچه تر ازین بودم که بخوام ورزشی رو بشناسم بعد انتخابش کنم اونموقع ها همه چیز با الان فرق میکرد واقعا جز کاراته ی بانوان هیچ ورزش دیگه ای تو ممکو نبود.یا اگه بود حرفه ای و آینده دار نبود تعداد خانم هایی که ورزش میکردن خیلی خیلی خیلی کم بود.ما روی کفپوش سخت و شکسته توی فروشگاه بزرگ شهرک که اون موقع ۱ مخروبه بود شروع کردیم…..

وقتی هم به خودم اومدم دیگه از هر لحاظ به ورزشم وابسته شده بودم و نمیشد ازش جدا شم.من بخاطر کاراته مجبور شدم شنا و بسکتبال که اونموقع مربیم سرکار خانم مرحـــونیان بود رو کنار بزارم.

اما الان از تموم اتفاقای ناخواسته این ۱۴ سال راضی ام و خداروشکر میکنم چون باعث تجربه های موفق و آمادگی واسه یه زندگی مستقل شدن.

کاراته یک زمانی برای من فقط توی مدال خلاصه می شد اما الان دیگه اونجور نیست هرچیز رو ازش خواستم بهم داده فقط از یک بعد من و هم تیمی هامو هیچوقت راضی نکرد اونم بعد مالی بود که هیجوقت به اندازه تلاش و جدیتمون به تیم ما ارزش داده نشد.

واقعا فوق العاده اس.همیشه آپدیت و فعال

آفرین به تک تکتون خدا قوت…

نقش خانواده شما در موفقیتتون در عرصه ورزش؟

همیشه فقط اوانا رو داشتم خدا سایه خانوادمو کم نکنه.که من بی اونا هیچم…..

با اینکه نمیدونم منظورتون دقیقا کی هستش اما میدونم اونا به من لطف زیادی دارن و از همینجا میخوام ازشون تشکر کنم و بگم سعیمو میکنم که مثه همیشه سرمو جلو این عزیزان بالا بگیرم.

سرکار خانم آرمان

سرکار خانم سارا ذاکری