دومین ویژگی بارز جناب خان نسبت به بقیه این است که او با لهجه شیرین جنوبی حرف می‌زند. عروسک‌های مشهور تلویزیون هر کدام صدای منحصر به‌فرد خودشان را داشته‌‌اند. کلاه قرمزی و مجید جان دلبندم کلمات را اشتباه تلفظ می‌کردند؛ بعضی‌ها تودماغی حرف می‌زدند و برخی مثل زی‌زی‌زی گولو لحنی کتابی داشتند. در بین عروسک‌های مشهور تلویزیون فقط یک عروسک دیگر را سراغ داریم که لهجه‌دار حرف بزند. عروسک «آقوی همساده» که اتفاقا صداپیشگی آن را هم محمد بحرانی بر عهده دارد. بحرانی که خودش اهل شیراز است، هم از عهده لهجه شیرازی به خوبی برمی‌آید و هم زیروبم لهجه آبادانی را خوب می‌شناسد.

البته همان‌طور که گفته ‌شد او اصالتا آبادانی نیست و حتی در آبادان اقامت طولانی‌مدت هم نداشته‌است. این لهجه شیرین را به واسطه دوستان دوران کودکی‌اش آموخته و از آن زمان در خاطر سپرده‌ است.

جناب خان بر خلاف دیگر عروسک‌ها قرار نیست چیزی را آموزش بدهد. او می‌آید و چند تا شوخی می‌کند و چند تا ترانه جنوبی و عربی و کردی می‌خواند و می‌رود. در برنامه‌ای که هدف اصلی‌اش خندیدن و خنداندن (حتی الکی و بیخودی) است، جناب‌خان می‌آید که تنوعی ایجاد کند. او حکم یک زنگ تفریح را دارد که وسط آیتم‌های خاطره‌گویی و مصاحبه و مسابقه سر و کله‌اش پیدا می‌‌شود. درست‌ترش این است که بگوییم او هم یکی از کمدین‌های برنامه است که استندآپ کمدی اجرا می‌کند. مثل بزرگ‌ترها خاطرات تلخ و شیرین می‌گوید و با رامبد جوان و تماشاگران وارد تعامل می‌شود. برخی از خاطره‌های این عروسک آن‌قدر شیرین و شنیدنی اند که در فضای مجازی دست به دست می‌چرخند. مثل آن خاطره‌ای که جناب‌خان ناآگاهانه فایل‌های غیرمجاز را در گروه‌های مختلف ارسال کرده و حالا نگران برخورد «پلیس فتا» است!