عـصــر جـنــوب| asrejonoob.ir: در بندرماهشهر چه خبر است؟

اسماعیل طرفی- این تکه جمله را هنگام رصد شبکه‌های اجتماعی و جست‌وجوی هشتگ #کودک_آزاری خواندم

به راستی؛ در بندرماهشهر چه خبر است؟

روزی “مهدی” که حتی سن خود را نمی‌داند، زیر باران و در باد شدید می‌رود تا “قبر” بشورد.

روزی ۲ کودک عضو خانواده تهی‌دست ساکن در “گاما”ی محروم، همه‌ی آرزوی خود از دنیا را داشتن یک تب‌لت می‌دانند.

روزی خانه‌ای را می‌یابی که ده‌ها نفر در آن بدون داشتن حداقل‌ها زندگی می‌کنند.

هراز گاهی خبر می‌آید در فلان روستا و فلان شهرک و فلان خیابان قتل شده و امروز….

کودکانی که اینگونه مورد حملات وحشیانه و شکنجه قرار گرفته اند؟

اصلا این شهر کجاست که این همه اخبار منفی از آن منتشر می‌شود؟ اینهمه فقر از آن دیده می‌شود؟

بندرماهشهر شهرستانی با ۳۰۰ هزار نفر جمعیت در شمالی‌ترین نقطه خلیج فارس و دارا بودن ۲ منطقه ویژه اقتصادی پتروشیمی و بندری یکی از غنی ترین و استراتژیک‌ترین شهرهای ایران است.

درآمد تنها یکی از مناطق ویژه این شهرستان (منطقه ویژه پتروشیمی) در یک سال بیش از ۷ میلیارد دلار است؛ درحالیکه بودجه یک سال کل کشور افغانستان ۱۰میلیارد دلار است!

بندرماهشهر ۳ موج مهاجر پذیری را به خود دید و در موج دوم مهاجر پذیری؛ بیشترین حاشیه نشین را در خود جای داد و در حال حاضر حدود نیمی از جمعیت آن در حاشیه زندگی می‌کنند!

در این شهر پر ثروت؛ کودکی از فقر، قبر می‌شورد؛ در چهارراه هایش گل فروشان از ترس فروش نرفتن سبد گل‌هایشان به خود می‌لرزند؛ در “گاما” و کمپ‌‌ها و شهرک‌هایش آسفالت و فاضلاب و بهداشت وجود ندارد و کودکان به مدرسه نمی‌روند.
در این شهر و حاشیه‌هایش از درد فقر سواد در اولویت نیست. آموزش ضعیف و کُند است، همچنان سنت‌ها و باورهای غلط اصلاح نشده و …

از بیرونش یک ملت را کشته و درونش ملت ساکن را!

در بندرماهشهر هیچ ماه زیبایی وجود ندارد؛ تا فقر و اختلاف طبقاتی هست. تا تبعییض در جذب کارگر ساده و مهندس و… است، تا پتروشیمی و بنادر و شرکت‌ها و مخازن و هزاران منبع ثروت دیگرش برای این شهر نیست… ماه‌ی وجود ندارد.

هنگامی که با توسعه صنعتی فقر عمیقتر می‌شود یعنی یک جای کار می‌لنگد؛ آن زمان که با توسعه و ثروت و احداث کارخانه جات عظیم، حاشیه نشینی گسترش می‌یابد، بیکاری در بالاتر از میانگین نرخ کشوری می‌رود، وقتی که توازن توسعه فرهنگی و اقتصادی و اجتماعی با توسعه صنعتی متناسب نیست؛ یعنی یک جای کار می‌لنگد.

یعنی یک جا را اشتباه کرده ایم؛ درست مانند داستان تالاب ها و انتقال آب، درست مانند چاه‌های نفت و غیزانیه، درست مانند نیشکر و جوانان روستاها و زمین‌های کشاورزی، درست مانند صنعت و بندر و بندرماهشهر!

شاید باید به عقب برگردیم؛ شاید باید از نو تصمیم بگیریم تا دیرتر نشده؛ باید بدانیم؛ شبکه‌های اجتماعی مردم را آگاه کرده؛ باید بدانیم.

باید دریابیم؛ پیام‌مهمی که تجمع مسالمت آمیز مردم در اعتراض به کودک آزاری به ایران منتقل کرده است.

اسماعیل طرفی – بامداد ۵ اردیبهشت ۹۷
T.me/em_torfi