عصر جنوب – asrejonoob.ir: حادثه تاسف بار واژگونی اتوبوس تهران به ایذه، نه اولین و نه آخرین حادثه در جاده ایذه به اصفهان خواهد بود. حجم بالای تردد، عرض کم، ایمنی در حد پایین، فقدان استانداردهای لازم در این جاده آنقدر مشهود است که جای این پرسش را ایجاد می کند که براستی چه اصراری وجود دارد تا این جاده به جانشنی برای بزرگ راه اصلی اهواز- تهران تبدیل گردد؟

درحالی که هزینه های زیادی برای بزرگراه تهران- اهواز شده تا میزان حوادث کاهش یابد، آیا فقط کوتاهی مسیر اصفهان – خوزستان آنهم در حد یک یا دو ساعت باعث می شود تا یک جاده فاقد شرایط لازم برای ترانزیت مسافر، تبدیل به یک محور اصلی مواصلاتی شود؟ جاده ای که در بسیاری از قطعات آن، فاقد شانه و حتی خطوط هشدار دهنده انحراف به چپ و راست می باشد، در خطرناک ترین قسمت های آن بدون گارد ریل و در پیچ های فاقد دید، حتی از آیینه های کنار جاده محروم است، جاده ای که هر کیلومتر آن پر از دست انداز، شکاف و چاله های عجیب و غریب است، چرا باید تبدیل به یک محور مهم ترانزیت مسافر و کالا شود؟

متاسفانه هر وقت که حادثه ای چنین تلخ رخ می دهد، علل اصلی تصادفات در علل ظاهری آنها گم شده و کمتر هشداری درباره اینکه چنین جاده ای می تواند به مراتب حوادث تلخ تری را ایجاد کند، داده می شود. اما باید دانست این جاده آبستن حوادث بزرگی دیگری خواهد بود اگر همین امروز برای آن چاره نشود.

ای کاش رییس سازمان راه و ترابری استان یا یک مقام مسئول دیگر در این استان، یک بار خطر مسافرت با یک وسیله نقلیه عمومی در این جاده را به جان می خرید و شبی تا صبح، در هول و هراس یک اتوبوسی که با سرعت در سایه های هم آلود و شبانه این مسیر فرو می رود را تجربه می کرد و این تصور را می داشت که هر مسافری که چنین در حادثه می رود، می تواند عزیزی از خانواده او باشد.

اقدام عاجل مسئولین استان این است که به فوریت، انتقال مسافر از طریق تعاونی های مسافربری را از این جاده متوقف کرده و تا ایجاد شرایط استاندارد سفر، مسیر اصلی و استاندارد بزرگراه تهران-اهواز را برای جابجایی مسافران مسیراصفهان به خوزستان تعیین کنند. بدون تردید مسیر کنونی اصفهان- ایذه، کوتاه تر است اما این دقایق صرفه جویی شده، ارزش عمر از دست رفته جانباختگان این جاده را ندارد!