محمدرضا حیاتی: «من و تو» و «بی‌بی‌سی» روی صدا و سیما تاثیر گذاشت
محمدرضا حیاتی گوینده خبر صدا و سیما در مصاحبه با هفته نامه «تماشاگران» درباره موضوعات مختلفی حرف زده که یکی از آنها تاثیر پذیری صدا و سیما از شبکه‌هایی مثل «من و تو» و «بی‌بی‌سی فارسی» است.
بخشی از این مصاحبه بدین شرح است:
رسانه‌های فارسی زبان خارج از ایران را هم می‌بینید؟
بله.
چه نگاه جدید و تجربه‌ای به شما داده؟ مثلاً بی‌بی سی فارسی با این شکل خبرخوانی جدید، برای شما که ۲۰-۳۰سال اجرا داشتید، حالا آدم‌هایی که آمده بودند و روز اول هم خیلی حرفه‌ای نبودند…
نیروهایی که آنها را آموزش داده بودند، حرفه‌ای بودند. چون کسانی که این‌ها جذب کردند، در مرحله اول نه گوینده بودند و نه مجری. ولی کسانی که این‌ها را آموزش دادند، حرفه‌ای و فوق حرفه‌ای بودند و خوب هم آموزش دادند. بعضی‌های‌شان شاید صدای خوبی هم نداشتند و اجرا هم بلد نبودند، ولی به مرور زمان یاد گرفتند و اجرا می‌کنند. این را البته بگویم بی‌بی سی فارسی هم به همان شکل کلاسیک اجرای ما، خبر را اجرا می‌کند. یعنی این‌طور نیست که سبک مجله‌های خبری اجرا کند.
مثل اتاق خبر من و تو؟
بله آن سبک جدیدی بود که روز اولی که اجرا کردند برای من خیلی جالب بود که این سبک می‌گیرد یا نمی‌گیرد؛ یعنی در عین اینکه آن حالت رسمی را برداشته و یک گوینده‌ام ایستاده و از دیگر همکارانش که نشستند، ماجراها را سؤال می‌کند، برای من خیلی جالب بود و بعد دیدم که خیلی هم خوب جا افتاد.
در مورد بی‌بی سی فکر می‌کنید روی فضای رسانه ملی تأثیری گذاشت یا نه همین شکل خبرگویی که تغییر پیدا کرد…
بله هم بی‌بی سی تأثیر گذاشت و هم شبکه من و تو با وجودی که یک شبکه حرفه‌ای نیست و یک شبکه خصوصی کوچک است که کار خاصی هم انجام نمی‌دهد، ولی همان بخش اتاق خبر خیلی تأثیر گذاشت و از آن الگو گرفتند و استفاده می‌کنند.
بد هم نیست که از تجربیات دیگران استفاده کنیم.
بله خوب است ولی تصنعی نباشد.
برای بیننده تلویزیون و برنامه خبری یک مقدار شاید آن شکلی که در بی‌بی سی خبر می‌گویند و با وجود آن آدم‌ها باورپذیرتر باشد تا آن شکلی که در تلویزیون ما خبر می‌گویند. اینکه به اسم کوچک صدا می‌کنند چیزی است که اینجا به نظر می‌رسد بچه‌ها هنوز خودشان راحت نیستند و به همین دلیل مردم باور نکرده‌اند.
شما نحوه اجرا را می‌گویید، ولی مردم بیشتر به دنبال محتوا هستند و نوع خبر برایشان مهم است. کارهای اجرا و گویندگی و دکور و نور و صحنه و جذابیت‌های تصویری دیگر به مرحله بعد برمی گردد. اول باید خوراک خبری مناسب و به موقع بدهیم. وقتی عقب نیفتادیم با آنها همزمان و همگام بودیم، باید همزمان با این روند جذابیت‌های صحنه و دکور و نور را هم افزایش بدهیم تا بهتر شویم.
راجع به بچه‌های خبر بی‌بی سی گفتید از ابتدا حرفه‌ای نبودند؛ گوینده‌های تازه‌وارد خبر سیمای خودمان چطور، این‌ها با آموزش خوبی وارد شدند؟
متأسفانه خیر. آموزش‌ها اکثراً خوب نبوده. آموزش‌هایی که در مورد بی‌بی سی من اشاره کردم، از طریق نیروهایی که پشت صحنه بی‌بی سی بودند و واقعاً پشتوانه تجربی بالایی داشتند، صورت گرفته است.
رادیوی بی‌بی سی و…
نه اصلاً همین تلویزیون بی‌بی سی فارسی؛ آدم‌هایی که پشت صحنه کار می‌کنند، اکثراً نیروهای ۳۰-۴۰سال تجربه هستند. کسانی که هم در رادیو و تلویزیون و مطبوعات بودند و خودشان هم آموزشهای حرفه‌ای بین‌المللی دیدند. این‌ها به نیروهای جدید درس می‌دهند. ولی در ایران ما آموزش درست نداشتیم. از طرفی جذب نویسنده و گوینده ما غلط است، وقتی شیوه جذب درست نباشد، از پایه کسی که وارد این کار شده اینکاره نیست. شما هر چقدر هم برای او آموزش بگذارید، تا حدودی ممکن است آموزش بگیرد. ولی وقتی از پایه غلط باشد و چیزی نداشته باشد…