وقتی روزهای بندگی ورق می خورد، در لفافه ی آن، محبت های پروردگارقادر دل های پژمرده  را به شور و شعف وامی داردو روزنه ای به سوی عروج باز می شود. روزهای بندگی گاهی جایی را نشان می دهد که نباید از آن بی تفاوت عبور کرد. یکی از این نشانه ها ، شب های قدر است؛ قدری که از همان آغاز ارزشش متفاوت بود. به برکت این شب، چه مشکلاتی که حل شد و چه ره گم کردگانی که راه خود را یافتند.
اکنون که ماه مبارک رمضان نیمه دوم خود راپشت سرگذاشته است و قدوم مبارک شب قدر فرارسیده است؛ شبی که درآن قرآن؛ کلام خدا  بر قلب و روح پاک رسول اکرم آن اسوه ی اخلاق و معرفت فرود آمد و شبی که درآن عادل ترین وپاک تری ن انسان روی زمین با شمشیر حهل ونادانی به مقام شامخ شهادت نائل شد.
در آیات و احادیثاسلامی ارزش شب قدر برتر از هزار ماه بیان شده و هزار ماه برابر با حدود هشتاد سال،که برابربا عمر طبیعی یک انسان است. یعنی عبادت در این شب با ارزش تر از عبادت یک عمرانسان است. یعنی شب قدر، شبی که انسان می تواند سعادت دنیی و عقبی را تأمین کند و شبی است که سرنوشت یک ساله انسان ها در آن مشخص می شود.
به رغم این که شب قدر به صورت دقیق ناشناخته مانده است ؛ اما علمای اسلامی احتمال می دهند که شب قدر یکی از شب های نوزدهم تا بیست و سوم ماه میمون رمضان باشد. به همین سبب، انسان ها با شب زنده داری ،  نیایش و  انفاق در این شب ها می کوشند تا سرنوشت خود را به گونه ارجح رقم بزنند و برای چشم پوشی از گنا هان خودطلب آمرزش کنند.
علمای مسلمان  می گویند که در این شب اگر کسی  توبه ی نصوح کند،سرنوشت درخشانی که  پس از توبه گشوده می شود، زمینه خوشبختی وی را فراهم می آورد.
لذا، ارزش این شب را باید بهتر بدانیم و عظمت آن را بیشتر درک کنیم. در شب های قدر شب های نوزدهم تا بیست وسوم ماه رمضان راانسان باید خیر دنیی و عقبی را برای خود و دیگران بخواهدو این فرصت طلای و ای بسا تکرار ناشدنی را قدر بداندو مغتنم بشمارد ودربرابر رب جلیل زانوی تعبد خم کند به امید این که در جهان دیگر فریاد رسیباشد

سهراب عبادی