عصر جنوب/ asrejonoob.ir: «دلواپسان این روزها سرشان شلوغ است و حتی از مراسم بزرگداشت سالگرد امام هم نمی‌گذرند و آنجا را هم با شعارهای خود پر می‌کنند. گویی آنها دلواپس نیستند و فقط یک چیز را می‌خواهند؛ منافع خود و گروه‌شان را.» این جملات محمدرضا خباز، معاون امور تقنینی معاونت پارلمانی رئیس‌جمهور درباره رفتارهایی است که در مراسم سخنرانی رئیس‌جمهور در حرم امام شاهدش بودیم. دلواپسان در خلال سخنرانی حجت‌الاسلام حسن روحانی شعار‌هایی سر دادند که حتی اصولگرایانی که در آنجا حضور داشتند این شعارها را نپسندیده و برخی از آنها اینگونه استفاده از کلمات و سردادن شعار برای رسیدن به مطلوب را محکوم کردند. محمدرضا خباز معاون امور تقنینی معاونت پارلمانی رئیس‌جمهور در این راستا گفت‌وگویی با آرمان داشت که در ادامه می‌خوانید.

سال ۷۶ وقتی دولت اصلاحات روی کار آمد، عده‌ای که در انتخابات رای نیاورده بودند و به برخی نهادها و دسته‌جات وابستگی داشتند، شروع کردند به برخی اقدامات و شعاردادن در مراسم‌های سخنرانی مسئولان کشور. این سنت ناپسند و این روش غیراخلاقی متاسفانه همچنان ادامه داشته و دارد و حتی به رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام یا یادگار بنیانگذار انقلاب و حتی رئیس دفتر بازرسی مقام معظم رهبری و رئیس مجلس نیز کشانده شد. چند روز پیش در یکی از روزنامه‌ها لیستی از کل سخنرانی‌هایی که در اثر تهدید و یا به صحنه آمدن عده‌ای عناصر تندرو به هم خورده بود تهیه شده بود. تعداد آنها حدودا ۳۰ مورد بود که همه آنها در سال ۹۳ اتفاق افتاده بودند! و این یعنی حتی با انتخاب دولت آقای روحانی هنوز هم هستند عده‌ای که فکر می‌کنند دولت ایشان در راستای دولت اصلاحات است بنابراین همان روش‌های نامناسب گذشته را در پیش گرفته و نظم عمومی جامعه را هم به هم می‌زنند. گویا این آقایان هنوز از اینکه در انتخابات آقای روحانی رای آورد و فرد مورد نظرشان نتوانست رای چندانی به دست آورد ناراحتند.

آنها سعی می‌کنند موفقیت‌های دولت را برعکس جلوه دهند، ناکامی‌های دولت را درشت‌نمایی کرده و خدمات دولت را کمرنگ کنند. این روش نامطلوب که بیشتر در مراسم‌های مهم خودنمایی می‌کند از شب ۱۴خرداد چهار سال پیش علیه آیت‌ا… سیدحسن خمینی شروع شد. البته این افراد در برابر سیل جمعیت مشتاقان امام بسیار اندک هستند اما اینکه در یک ارکستر ۸۰ میلیونی ساز ناکوکی زده می‌شود موجبات خوشحالی نااهلان را فراهم می‌کند و در نقطه مقابل موجبات ناراحتی دوستان انقلاب را فراهم می‌کند. امسال هم باز با کمال تاسف نه به‌شدت سال‌های گذشته و به روش شعارهای غیراخلاقی اما همین که وسط سخنرانی یک مسئول کشوری اقدام به شعار دادن می‌شود به این معناست که این افراد هنوز بر سر عقل نیامده‌اند و به شیوه‌های نخ‌نما و ناپسند گذشته‌شان ادامه می‌دهند. اما خوشبختانه به این خاطر که بقیه مردم همکاری نمی‌کنند این عده اندک «انگشت‌نما» می‌شوند. اگرچه سخنران ممکن است رشته سخن را از دست بدهد اما آن اثری که بتواند سخنرانی را تحت‌الشعاع قرار دهد ندارد. دلیل اصلی آن هم این است که مردم فهیم و با بصیرت کشور با این افراد همنوایی نمی کنند. به هرحال در گلستانی از گل خارهایی هم پیدا می‌شود که قصد دارند سر بلند کنند اما به نتیجه نمی‌رسد. با این حال نفس عمل، غیراخلاقی است. انقلاب ما یک انقلاب اخلاقی بود به این خاطر که یک انقلاب فرهنگی بود. فرهنگ دینی ما این اجازه را نمی‌دهد که در وسط سخنرانی یک نفر حواس او را پرت کنیم. اما در پاسخ به اینکه چرا این اقدامات از جانب این عده صورت می‌گیرد باید گفت آنها دلواپس موقعیت خود هستند. من همان سالی که حین صحبت آیت‌ا… حسن خمینی عده‌ای شعار دادند، گفتم که تنها راه این است که به واسطه دوربین‌ها متخلفین شناسایی شده و سریع با آنها برخورد شود. اگر این کار صورت نگیرد این ناامنی رفته‌رفته جلسات دیگر را هم فرا خواهد گرفت درنتیجه افرادی که دنبال این کار هستند خواهند توانست حتی نظم عمومی را بر هم بزنند. این افراد اگر حرف حساب دارند بیایند در روزنامه‌ها یا سخنرانی‌ها انتقادهای سازنده خود را در اختیار افکار عمومی قرار دهند. اما وقتی کسی دست به تخریب و به هم زدن جلسات می‌زند نشان می‌دهد که دلواپسی او هم دلواپسی واقعی نیست.

به‌نظرم مردم باید همان کاری را انجام دهند که چند روز پیش در حرم حضرت امام(ره) انجام دادند. باید در مقابل اندک افرادی که در برابر دولت شعار می‌دادند به حمایت از دولت بپردازند. دولت با حمایت از مردم روی کار آمده و مردم هم باید از خدمتگزاران خود حمایت کنند. دوم اینکه وقتی این گروه اندک به شعار دادن می‌پردازند، بقیه مردم از جای خود تکان نخورند تا کسانی که بلند می‌شوند انگشت‌نما شوند و مشخص شود چه کسانی در این جمعیت علیه دولت شعار داده است. اگر مردم بلند شوند و در مقابل برای دولت شعار له بدهند نظم جلسه به هم می‌خورد و سخنران نمی‌تواند جلسه‌اش را ادامه کنند. به نظر من مردم باید صف خود را از این صف اندک جدا کنند تا خودشان ساکت شوند.

این اقلیت تاکنون به خانواده بزرگانی مثل آقای ‌هاشمی یا فرزند شهید مطهری نیز جسارت‌هایی کرده‌اند. برای این افراد در قانون چه پیش‌بینی شده است که آنها هم بخواهند از حق خودشان دفاع کنند؟

قانون برای همه یکسان است. اگر به شخصی توهین شود هم یک فرد عادی می‌تواند از خودش دفاع کند و هم شخص کشوری. در قانون حتی پیش‌بینی شده که هرچقدر مقام فردی بالاتر است اهانت به او کیفر بیشتری دارد. اینها به‌جای خودش محفوظ است اما مساله را نباید در دل مسئولان برد. مسئولان به خودشان تعلق ندارند بلکه به مردم تعلق دارند. اهانت به دولت، اهانت به ملت است. آنها می‌خواهند خودشان را بزرگ جلوه بدهند و به خود بنازند که فلان خانواده و شخصیت عیله ما شکایت کرد. این را هم باید اضافه کرد که این خانواده‌ها نیز اهل شکایت نیستند. اما مساله فراتر از این حرف‌هاست. اینجا بحث فرد نیست اما باید یادآور شوم همان یک‌بار که شاهد بودیم مجلس وارد اینگونه شلوغی‌ها شد دست عده‌ای رو شد.

قضیه به سخنرانی آقای لاریجانی در سالروز ۲۲ بهمن در قم برمی‌گردد. در این ماجرا خود مجلس وارد شد و تحقیق و تفحص کرد. این تحقیق و تفحص در مجلس قرائت شد. اگر نتیجه آن را از آرشیو مجلس بگیرید، مشاهده می‌کنید دست چه کسانی رو شده است.