عـصــر جـنــوب| asrejonoob.ir: سعید ساداتی: ساعت ۲ بعد از ظهر روز سوم خرداد ۱۳۶۱ بود که یک صدای آشنا خبری را خواند: «شنوندگان عزیز توجه فرمایید؛ شنوندگان عزیز توجه فرمایید؛ خرمشهر، شهر خون، آزاد شد»

این صوت دلنشین و یادگاری جاودان یعنی پس از ۲۴ روز رزم بی امان، خرمشهر به طور کامل از اشغال نظامیان عراق خارج شد و عملیات پیروزمندانه بیت‌المقدس که در دهم اردیبهشت همان سال آغاز شده بود با موفقیت به پایان رسید.

از آن روز دقیقا ۳۴ سال می گذرد و هر سال حماسه خرمشهر محدود می شود به پاسداشت و همایش و برگزاری یادواره شهدا و چند نماهنگ و سرود مذهبی و حماسی که بعضا از رسانه ملی پخش می شود و در فضای مجازی منتشر؛ اما امروز و پس از ۳۴ سال حال مردم خرمشهر چطور است؟!

خاطره فتح خرمشهر آنچنان در  ذهن همه ایرانی‌ها جاودانه شده که هر جا بخواهند مردمی را به عنوان سمبل مقاومت نام ببرند قطعا مردم خونگرم خرمشهر در رده های نخست به ذهن متبادر می شوند اما خرمشهری که در اذهان همه ایرانی ها به سمبل مقاومت و ایستادگی شناخته می شود، این روزها به سمبل و نماد محرومیت تبدیل شده است.

این محرومیت در دوران دفاع مقدس و جنگ تحمیلی و … نیست؛ حتی امروز هم که با وعده دولتمردان و ادعای آنان سایه تحریم های ظالمانه از سر ایران رخت بر بسته، باز هم حال و روز خرمشهری ها تغییری نکرده و اهالی خرمشهر با اینکه دل پر‌دردی از بی‌توجهی‌ها دارند، مظلومانه و غیرتمندانه ساکت مانده‌اند و لب به شکایت باز نمی‌کنند اما وقتی از سربازان و سرداران دیروز و امروز خرمشهر گرفته تا نمایندگان مردم این منطقه حال شهر را بپرسیم از مشکلاتی صحبت می‌کنند که اتفاقا چندان کوچک هم نیستند.

نام بردن از خرمشهر همان اندازه که غرور ملی را تحریک می کند و هر ایرانی به داشتن شهری به نام خرمشهر بر خود می بالد، تنها یک سفر کوتاه به آن نیز مردم را شرمنده و شرمسار می کند که چرا حال و روز خرمشهری ها پس از ۳۴ سال اینگونه است و مسئولان چطور می توانند با آرامش، شب ها سر را بر بالین بگذارند!

قطعا حرف گفته و ناگفته زیاد است و مجال مسئولان برای “شنیدن” اندک اما در ذیل نگاهی چندباره خواهیم داشت به اهم مشکلات مردم مقاوم خرمشهر.

بیکاری کابوس جوانان خرمشهری

در حال حاضر معضل بیکاری و گسترش بی‌عدالتی در به‌کار‌گیری نیروهای بومی در فرصت‌های جدید شغلی، هم‌اکنون به کابوس و دغدغه فکری جوانان آبادان و خرمشهر تبدیل شده است به‌طوری که با وجود راه‌اندازی منطقه آزاد اروند و دادن وعده‌های بیشمار و آرمانی به مردم در خصوص افزایش فرصت‌های شغلی و بهبود وضعیت معیشتی در آینده، به دلیل ادامه روند بی‌عدالتی در بکار‌گیری نیروها به‌ویژه در سازمان منطقه آزاد اروند، مردم این دو شهر امید چندانی به بهبود وضعیت اشتغال در این منطقه ندارند. چندی پیش و در جمع اعضای کمیسیون اقتصادی مجلس و همچنین مدیران سازمان منطقه آزاد اروند، امام جمعه آبادان به صراحت نسبت به گسترش پدیده نگران‌کننده مهاجرت مردم از این دو شهر به دلیل ناامیدی از وضعیت اقتصادی هشدار داد.

بی‌توجهی مسئولان سابق شهرهای آبادان و خرمشهر در سالیان گذشته به سرمایه‌گذاری در بخش‌های صنعتی و تجاری که مهم‌ترین قابلیت‌های این دو شهر به شمار می‌روند، باعث افزایش روزافزون نرخ بیکاری در این دو شهر شده است که این مسئله توجه هر چه بیشتر دولت را برای چاره‌اندیشی به حل مشکل بیکاری و افزایش سرمایه‌گذاری در دو بخش تعیین کننده صنعت و تجارت را در این شهر به امری اجتناب‌ناپذیر مبدل کرده است.

تبعات و پیامد‌هایی که هم‌اکنون بیکاری جوانان در شهرهای آبادان و خرمشهر به دنبال خود داشته آینده اجتماعی این دو شهر را در وضعیت نگران‌کننده برای کارشناسان این بخش قرار داده است.

نیروی کار خرمشهر؛ آواره دیگر استان ها

منتخب مردم خرمشهر در دهمین دوره مجلس شورای اسلامی، با تاکید بر لزوم استفاده از نیروهای بومی در شرکت های دولتی و پروژه های عمرانی در حال انجام در شهرستان، افزود: حرف ما این است که نیروی متخصص مورد نیاز اجرای طرح ها در صورتی که این ظرفیت در شهرستان موجود نیست، از خارج شهرستان یا استان تامین شود، ولی چه لزومی دارد که حتی برای تامین نیروی غیرفنی طرح ها نیز، این نیاز از دیگر مناطق تامین شود؟

عبداله سامری افزود: با تداوم روند جذب نیرو در برخی شرکت ها، نیروهای بومی شهرستان خرمشهر مجبورند برای تامین معیشت خانواده، آواره دیگر شهرهای کشور شده و به عنوان مثال به عسلویه در استان بوشهر عزیمت کنند.

سامری گفت:با توجه به اینکه برخی طرح های اشتغالزا نظیر فولاد خرمشهر در این شهرستان بزودی بهره برداری می شود، حداقل نیروهای غیر متخصص این طرح ها، بومی گزینی شوند.مردمی که حتی به نان شب هم محتاجند!

سامری، عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی در مجلس در این باره می گوید: شهرستان خرمشهر در طول هشت سال دفاع‌مقدس، شهدا و جانبازان بسیاری را تقدیم آرمان‌های نظام و انقلاب کرد و امروز نباید وضعیت گلزار شهدایش چنین باشد! حق این مردم خیلی بیشتر از اینهاست. امروز خانواده‌های بی‌شماری در خرمشهر هستند که به نان شب محتاج بوده و از امکانات اولیه زندگی و امرار معاش محرومند.

آب و فاضلاب؛ مشکلی که هیچ کس آن را جدی نمی گیرد!

مشکل آب آشامیدنی مختص خرمشهر نیست و مردم همه شهرهای استان خوزستان سال‌هاست که نوشیدن یک لیوان آب آشامیدنی سالم، آرزوی دیرینه‌شان شده است.

نماینده اهواز در مجلس هم در این خصوص می‌گوید: نگاه خوزستان به کارون بی‌رمق است. خرمشهر و آبادان فقط در هفته دفاع‌مقدس عزیز می‌شوند. رودهای دز، کرخه و کارون در این استان جاری‌اند اما مردم این منطقه، آب آشامیدنی ندارند.

سیدشریف حسینی اضافه می‌کند: چرا پروژه انتقال آب کارون متوقف نمی‌شود؟

این نماینده مجلس با اشاره به تبعیض و بی‌عدالتی در تبدیل وضعیت کارکنان پیمانکاران یادآور می‌شود: امنیت شغلی در سفره‌های معیشتی کارگران خوزستان وجود ندارد.

وی با بیان اینکه نفت بلای سیاه خوزستان است، می‌افزاید: مسئولان به تعهدات خود در قبال استان محروم خوزستان عمل نمی‌کنند و طرح ۸۰۰هزار هکتاری احیای دشت‌های خوزستان و ایلام جهت کشاورزی در پی سفر مقام‌معظم رهبری با جدیت پیگیری نمی‌شود و پس از ۱۷سال همچنان بلاتکلیف است.

ای کاش…

هر چند وقتی پای درد و دل مردم این شهر بنشینی ساعت ها باید وقت بگذاری و سر آخر هم معلوم نیست دردها تمام می شوند یا نه اما مشکل بیکاری و اشتغال و آب آشامیدنی فصل مشترک همه دردهای مردم منطقه است. مردمی که که اگر به شهرشان قدم گذاشته شود به خوبی بوی محرومیت در آن استشمام می شود. مردمی کم توقع و آزاده که معمولا لب به گلایه نمی گشایند و با داشته هایشان زندگی می کنند نه با وعده های دولتمردان و آروزهایی که خوب می دانند نباید به آنها دل ببندند.

سوم خرداد ۹۵ هم گذشت؛ یک حساب سر انگشتی کافی است تا ببینیم چه هزینه ای صرف برگزاری همایش ها و بزرگداشت ها با برند “شهید محمد جهان آرا” شده است و خواهد شد و بی شک بزرگترین دغدغه این شهید بزرگوار هم مردم شهرش هستند که در اوج محرومیت و مظلومیت امرار معاش می کنند.

ای کاش به جای هزینه های هنگفت برای همایش هایی که خروجی خاصی ندارد، گامی اساسی برداشته می شد برای محرومیت زدایی از خرمشهر عزیز و دوست داشتنی.

ای کاش…