«نه» به انتخابات قومیتی / گوش ما از شعار پر است، خوزستان توسعه می خواهد
اگرچه درپاره ای از منابع مکتوب از اقوام به عنوان ظرفیتی دوگانه یاد می شود که علاوه بر جنبه های مثبت می تواند زمینه ساز پاره ای ازمشکلات شود، ولی بایک نگاه عمیق و دقیق می توان به این نتیجه رسید که در یک بستر متعادل اجتماعی، اقوام وتکثر آنها همواره به عنوان بازوان نهاد حاکمیت درعرصه های مختلف می توانند
مورد توجه قرار گیرند.
اقوام با توزیع جغرافیایی خود همواره نسبت به قلمروهای جغرافیایی خود ازیک عرق ملی و جغرافیایی برخوردارند که این امرخود می تواند درامنیت منطقه ای مد نظر قرار واقع شود، نمونه هایی ازاین تعصب ملی ودینی در مواقع بحرانی مانند جنگ تحمیلی که همواره اقوام مختلف درخطوط مرزی نسبت به قلمروهای جغرافیایی خود واکنش وحساسیت نشان داده و توانستند دشمن بعثی را نسبت به آرمان های خوش باورانه خود با مانع مواجه کنند فراموش شدنی نیست، مقاومت مردم خرمشهردر برابر نیروهای عراقی بهترین مصداق آن می باشد.
اما از منظردیگری وجود اقوام همواره در یک قلمرو جغرافیایی به مانند خوزستان زمینه یک عدم وحدت رویه ای را بوجود آورده که خود می تواند مانعی در راه توسعه قلمداد گردد. ازآنجا که این اقوام به دلایل مختلف ازجمله تقدم منافع خودی برمنافع جمعی نتوانسته اند در چارچوب های مورد نظربر سریک استراتژی توسعه به تفاهم برسند، این امر خود منجر به آن شده است که این استان در بسیاری از شاخص های توسعه دچار یک عقب ماندگی تاریخی شود.
اگرچه این تعلل در توسعه استان را برخی با فرافکنی خود به دلایل طبیعی و مرزی بودن این استان نسبت می دهند ولی نباید از نظر دور داشت که انسان با قدرت تفکر خود
می تواند بر هرشرایط نامطلوب طبیعی فایق آید.
ازآنجا که در آستانه انتخابات مجلس قرار داریم و با توجه به جایگاه مجلس و شأن نمایندگی که از ظرفیت بالایی برای توسعه منطقه ای و استانی برخوردار است، انتخاب افرادی کاردان، جسور، صادق، لایق وذی نفوذ که از قدرت تحلیل مسایل سیاسی، اقتصادی واجتماعی برخوردار باشند ، صرف نظر ازتعلق قومیتی آنها بعنوان ضرورتی غیر قابل انکار برای توسعه استان مطرح می باشد، لذا ضرورت دارد برای یکبار هم که شده، بدور از هر گونه قومیت و وابستگی نسبی وسببی که داریم بدنبال افرادی با مولفه های فوق باشیم تا بتوانیم برای آینده استان یک راهبرد توسعه را طراحی نمود و موتور به خواب رفته آنرا روشن نماییم.
شاید نگاه قومیتی ما به انتخابات و گزینش افرادی از مجموعه خودمان، به عمق نگاه ما و ریشه در افکارما دارد که معمولا نسبت به پذیرش غیر خودی ها حتی در صورت داشتن شاخص های مثبت همواره واکنش مثبت نشان نداده، که این امر حتی متاسفانه در مناطقی که سطح تحصیلات بالا بوده نیز مشهود می باشد که قطعا نیازمند یک بازنگری اساسی درطرزتفکر خود نسبت به این موضوع می باشیم.
امید که در پایان این رقابت انتخاباتی، همه منتخبین مجلس حول محوریت توسعه استان به اجماع رسیده و با پرهیز از منافع فردی و گروهی، نگاه کلان به توسعه استان داشته باشند واین امر جز با بازنگری درانتخاب ما و نشاندن افرادی با توان علمی، مدیریتی و اجرایی بالا بر کرسی های مجلس محقق نخواهد شد.
فرهاد اشتری