۱ – چندی پیش یکی از نمایندگان خوزستان در مجلس هشتم که اخیرا احساس تکلیفش گل کرده و قصد ورود به مجلس دهم را دارد ، زبان به انتقاد از نمایندگان فعلی استان گشود و جان کلامش این بود که بهارستان نشینان خوزستان دارای ضعف می باشند و عملکرد مطلوبی ندارند و  آخر سر نیز در مصاحبه ای بلند بالا ، اهداف و برنامه هایش برای ورود به مجلس را پشت سر هم ردیف کرد و از اشتغال و جذب نیروهای بومی گرفته تا جذب سرمایه گذار و حتا آسفالت خیابان ها را اولویت و برنامه های خود برشمرده بود.

۲ – هفته گذشته ، گپ و گفت کوتاهی با یکی از نمایندگان فعلی مجلس داشتم. پاسخ های این نماینده در باب عملکرد نمایندگان و همچنین مجمع ، جالب توجه بود ؛ نمایندگان خوزستان بنا بر گفته اش ، حتا یک نقطه سیاه و یا عملکرد ضعیف در طول این چهار سال نداشتند. در پایان هم در مدح خودش سنگ تمام گذاشت و خود را تنها نماینده در تمامی ادوار مجلس دانست که بیشترین خدمات را به حوزه انتخابیه اش کرده است. توصیفاتش چنان بود که گویی تاکنون نماینده ای چون او در دنیا نبوده و زاده نیز نخواهد شد!

۳ – سیستم پیامکی نشریات و یا بخش نظرات سایت ها – اگر پر بیراه نگوییم – سرشار از پیام هایی ست علیه نمایندگان ، که گاهی با نقطه چین و به صورت ناقص منعکس می شود و گاهی هم مدیران رسانه ای به دلیل تبعاتش و یا تعلقات شان ، راضی به انتشارش نمی شوند. واکاوی چنین پیام های منتشر شده یا نشده ای ، حکایت از نارضایتی مردم از نمایندگان مجلس در همه ادوار چه نهم ، چه هشتم و …. دارد که بسامد همه ی  این پیام ها را می توان در چند کلمه خلاصه کرد: حرف نمایندگان با عملشان یکی نیست. به عبارت بهتر و در گفتگوهای خودمانی ، ” شعارهای دروغین ” نردبانی برای رسیدن به مجلس است.

۴ – متر و معیار سنجش عملکرد نمایندگان مجلس چیست که یک نماینده بازمانده از مجلس نهم ، زبان به نقد می گشاید و نماینده ی فعلی نیز در مدح و ستایش اش سنگ تمام می گذارد؟! چیزی جز تمایل به “بازگشت به قدرت” و “ماندن در قدرت” را  نمی توان برای این نقدها و مدح ها متصور شد ؛ تمایلی که موجب شده دو نفر برای رسیدن به صندلی بهارستان ، به شعار روی بیاورند و به شعور مردم توهین کنند.

۵ – و اما ما مردم ؛ گویی ناف مان را با وعده های بی پشتوانه بریده اند ؛ که در هر جا و بی جایی، در تقبیح شعارزدگی و انتخاب عقلانی سخن ها می گوییم اما آنجا که پای عمل و انتخاب به میان می آید، شعورمان در شعار خلاصه می شود و پس از انتخابات ، باز زبان به اعتراض می گشاییم که چرا چنین شد و هیچ وقت نمی گوییم که چرا چنین کردیم؟! و این موضوع ، دور تسلسلی ست که در هر دوره ی انتخابات تکرار می شود.

۶ – اکثر رسانه های استان – چه مجازی چه مکتوب –  که می توانند در کنار تقویت همدلی و همزبانی و ایجاد شور انتخاباتی ، نقش نظارتی و آگاهی بخش عمومی را در جامعه ایفا کنند ، متاسفانه در بحبوحه ی انتخابات ، نگاهی کاسبی و زودگذر به این رویداد مهم دارند و به جای نگاه چالشی به کاندیداها و برنامه هایشان ، به شعارها و وعده ها دامن می زنند؛ شعارهایی که هیچ کسی باور ندارد اما می پذیریم و بر مبنای آن رای می دهیم…