این «اعتدال» است یا «انفعال» آقای روحانی؟!
عصر جنوب: تداوم این مسیر (خصوصا در صورت عدم به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته‌ای) یقینا به ضرر دولت و شخص آقای روحانی است. تیم مدیریتی دولت بسیار ناهمگون، سردرگم و منفعل است. استراتژی مشخصی در حوزه‌های مختلف ندارد و در همین راستاست که این روزها مدام از زبان مردم در کوچه و خیابان می‌شنویم: این هم از روحانی!
همه فعالان ضددولت، فعال‌تر شده‌اند. با انبوهه رسانه‌ای و تبلیغاتی؛ از صدا و سیما گرفته تا لشکری از رسانه‌های اسم و رسم دار و البته مایه‌دار مکتوب و مجازی!! در تمام حوزه‌ها؛ از سیاسی گرفته تا دیپلماسی؛ از فرهنگ، هنر و سینما تا هدایت جامعه و مبارزه با منکرات با ۴۰۰۰ موتورسوار! اما ظاهرا و بیش از همه اینها، روحانی و دولتش، از خودش و اطرافیانش چوب می‌خورد! می‌پرسید چرا؛ خلاصه می‌گوییم، بی مقدمه و بسیار موجز و تیتروار!
در امور اجرایی؛ یکی از بهترین وزیران دولت به دلیل دفاع بد و ناهماهنگ مدافعانش در مجلس به صورت ناپلئونی از وزارت افتاد و تیم پارلمانی دولت و رییس‌جمهور ناتوان و سردرگم بود به نحویکه در انتخاب نمایندگانی که حاضر بودند از دکتر فرجی‌دانا دفاع منطقی و قوی کنند (مطهری و پزشکیان) را نادیده گرفته و شخص رییس‌جمهور هم حتی حاضر نشد برای دفاع از وزیر محجوبش به مجلس برود. در بسیاری از استان‌ها مدیران دولت قبل همچنان ترکتازی می‌کنند و وزیران دولت روحانی علنا می‌گویند توان تغییرات آنها را نداریم زیرا در مجلس اصولگرایان با خطر استیضاح مواجه خواهیم بود و سرنوشت فرجی‌دانا را خواهیم داشت!
در عرصه فرهنگ حتی اجازه اکران فیلم‌های سینمایی را از دولت گرفته‌اند و از طرف دیگر کار به جایی رسیده که اغلب کنسرت‌های موسیقی که تا همین یکی دو سال پیش و در دولت کریمه اجازه برگزاری داشتتد به فعل‌های حرام تبدیل شده و یکی پس از دیگری خصوصا در شهرستان‌ها لغو می‌شوند!
در عرصه اجتماعی، همین موضوع روز (حوادث اصفهان) و انفعال دولتمردان روحانی و خود او در اعلام موضع رسمی و پاسخگویی به افکار پریشان جامعه به خوبی نشان می‌دهد که دولت «اعتدال» عملا به سوی «انفعال» سوق داده شده است. هیچ مقاومتی در عرصه مدیریتی در بین مدیران کلان دولت دیده نمی‌شود. بسیاری از آنها از قبل دست‌ها را بالا برده و بازی را به حریف واگذار کرده‌اند.
در عرصه رسانه‌ای، دولت با کلافی سردرگم مواجه است و با تیمی ناهمگون حتی در بدیهیات امور رسانه‌ای نیز ناکارآمد نشان می‌دهد. مدیران همین دولت که زورشان به رسانه های طیف مقابل نمی‌رسد، مسبب و عامل توقیف سایت خبری حامی خود می‌شوند و در اتفاق جالب دیگری روزنامه دولت تیتر و خبر می‌زند که حقوق بازنشستگان ۵۰درصد افزایش می‌یابد، تا دولت را مضحکه کند!
وقتی ریشه این خبط را پیگیری می‌کنید متوجه درگیری و نزاع‌های داخلی بازمانده از تیم‌های قبلی می‌شوید و جالب‌تر اینکه در این پیگیری در می‌یابید حقوق برخی از افراد در برخی رسانه‌های دولتی همچنان بالای ۱۰میلیون تومان است! رسانه هایی که میزان تاثیرگذاری‌شان در جامعه، از یک رسانه گمنام محلی و یا یک سایت خبری هم کمتر است در حالی که بالاترین عضو چنین رسانه‌ای محال است بالاتر از ۱/۵ میلیون حقوق بگیرند!
وزارت‌خانه مربوطه، هراس‌آلود و شتابانه به خاطر یک جوسازی یک سایت کم‌مخاطب افراطیون، مدیر باشگاه را زیر فشار می‌گذارد تا برنامه‌ریزی‌هایی که اتفاقا ریشه در مدیران قبلی داشته را کن لم یکن کند! استانداران ضعیف در بسیاری از استان‌ها حتی جرات تغییر مدیران کل استان‌های خود را ندارند، و…!
اما طیف مقابل که این همه انفعال و وادادگی و عقب‌نشینی را ملاحظه و مشاهده می‌کند اعتماد به نفس بیشتری گرفته و طرح پشت طرح وارد مجلس می‌کند! در عرصه جامعه و پس از ۳۵ سال، حضرات به فکر اجرای طرح امر به معروف افتاده‌اند که البته پیش درآمدش را این روزها شاهد هستیم! مخالفت دولت هم یقینا تاثیری بر اراده پولادین طیف مقابل نخواهد داشت.
رئیس‌جمهور مدام در مصاحبه‌هایش و در هنگام سئوالات خاص سیاسی (مثلا موضوع حصر و زندانیان سیاسی و ….) می‌گوید که این مسائل در حیطه وظایف او نیست و از مسوولیت دیگر قوای کشور است از خود سلب مسوولیت می‌کند (در حالی که طبق قانون اساسی، رییس جمهور باید حافظ اجرای درست همین قانون باشد) اما درباره بدیهی‌ترین امور اجرایی کشور که به راحتی توسط برخی دیگر از قوا دخالت می‌شود کمترین دفاعی از خود نمی‌کند. نمونه عینی‌اش سفارش و به عبارت درست‌‌تر تحکم و امریه کمیسیون فرهنگی مجلس است که از وزارت ارشاد رسما درخواست شده جلوی اکران فیلم‌هایی که باب طبع حضرات پایداری و… نیست گرفته شود و ظاهرا همین گونه هم شده است!!
این «اعتدال» است یا «انفعال» آقای روحانی؟! تداوم این مسیر (خصوصا در صورت عدم به نتیجه رسیدن مذاکرات هسته‌ای) یقینا به ضرر دولت و شخص آقای روحانی است. تیم مدیریتی دولت بسیار ناهمگون، سردرگم و منفعل است. استراتژی مشخصی در حوزه‌های مختلف ندارد و در همین راستاست که این روزها مدام از زبان مردم در کوچه و خیابان می‌شنویم: این هم از روحانی!