عـصــر جـنــوب| asrejonoob.ir:  وزارت میراث فرهنگی پس از چهار دهه بالاخره به پوشاکِ مردم عرب ایران کد رسمی داد. این یعنی دیگر رسما اجازه دارند لباس محلیشان را استفاده و معرفی کنند.

صدور این کد به فال نیک گرفته می شود البته که با این کدها نگاهِ تنگ نظرانه نسبت به پوشاک اقوامِ کشور همچنان وجود دارد. برای راستی آزمایی این گفته فقط می توان پرسید آیا اقوام با پوشاکشان می توانند در همان اداراتِ وزارت میراث فرهنگی حضور داشته باشند؟ قطعا نه. اگر هم اجازه ی نانوشته داده شود آنقدر پوشیدنِ لباس اقوام بار دارد که خود اقوام ترجیح می دهند از لباس رسمیِ غیرایرانی (کت و شلوار) استفاده کنند.

صدور کد رسمی برای پوشاک عربی همراه با اجازه ی راه اندازی یک کارگاه برای تولید این پوشاک بود. مجوزی که تناقض هایی به همراه دارد. اینکه پیش از این آیا این لباس و معرفی و ترویجش ممنوع بود؟ آیا روشنفکران و فعالان میراث فرهنگی باید نسبت به صدورِ حداقل حقوقِ یک فرهنگ آنهم پس از چندین دهه ابراز خرسندی کنند؟ یا اینکه این در سایه ماندن ها را تفسیر کنند و بشمارند؟ چندین حق و میراث مادی و غیرمادی دیگر ده ها سال هنوز رسمی نشدند؟ نمایندگان وزارت میراث فرهنگی در استان چقدر دغدغه ی این را دارند که به دیگر حقوق اینچنین رسیدگی کنند؟ البته بدون فشار و زورِ رسانه ای و …؟

یادمان باشد زمانی که هر ایرانی در هر کجای کشور خود را در آزادی کاملی برای برخورداری از آداب و رسوم و سبک زندگی خاص خود ببیند، به همان میزان نیز تعلق خاطر بیشتری به انسجام  ملی پیدا می کند. هر کس و هر جریانی مخالف این باشد قطعا هدفِ دیگر دارد.