عـصــر جـنــوب| asrejonoob.ir: معروف ترین مکان های تفریحی و تاریخی خوزستان

پل سفید اهواز

یکی از جاذبه های خوزستان پل معلق یا پل سفید اهواز است. این پل که نماد شهر اهواز است چهارمین پل معلق دنیا و نخستین پل معلق ایران بوده و یکی از ۸ پلی است که بر روی رود کارون در شهر اهواز احداث شده است. این پل از سال ۱۳۱۵ خورشیدی بر روی رودخانه کارون قد علم کرده و تا به امروز پا بر جای مانده است.

مهندسی آلمانی به اتفاق همسر شروع به ساختن این پل کرد. برخی مشکلات ساخت پل را متوقف کرد. در همین زمان سازنده آلمانی پل نیز درگذشت، اما چندی بعد همسر وی ساخت پل را به پایان رساند.

 

دشت سوسن

دشت سوسن با زیبایی های طبیعی شگرف و بسیار خیره کننده ای در ۳۷ متری شهر ایذه در خوزستان آرمیده، دشتی سرسبز و رویایی که در فصل بهار با طبیعتی خیره کننده و جذابیت های بی بدیلش از علاقمندان به طبیعت دلربایی می کند و نظر بسیاری از آنها را به خود جلب می نماید. در واقع این دشت به لطف عبور رود کارون از مابینش دارای زمینی حاصلخیز می باشد. زیبایی های طبیعی و جذاب این دشت در کنار آثار تاریخی شگرف و بسیار با ارزشی نظیر تپه های باستانی، پل و برد گوری ها تکمیل می شوند. به طور کلی منطقه وسیع دشت سوسن روستاهای زیادی را در دل خود جای داده و با اقلیمی مساعد، آب کافی و زمینی مناسب بستر لازم را برای باغبانی و کشاورزی فراهم آورده.

 

اشکفت سلمان

اشکفت سلمان در واقع نام محوطه ای وسیع است با چهار نقش برجسته که دو تا از آنها در داخل غار و دیگری در خارج از آن می باشد که در جنوب ایذه، نزدیکی خوزستان و در جنوب غربی ایران قرار گرفته، منطقه ای که یک غار چشمه ای همراه با ۵ سنگ نگاره بی بدیل را در دل خود جای داده و محل پرستش یکی از خدایان ایلامی به نام تریشا بوده است. در غار این منطقه بزرگ ترین نوشته خط میخی از دوران عیلامی یافت می شود. در داخل این غار نقوش برجسته ای نیز به چشم می خورد، نقوشی جذاب که برای اولین بار نقش زنی را دقیقا در کنار یک مرد به تصویر می کشده. اولین سنگ نگاره اشکفت سلمان همراه با کتیبه هایی به خط میخی مراسم عبادت پادشاه محلی آپاپیر همراه با خانواده و وزیرش را به نمایش می گذارد. دومین سنگ نگاره ترسیم گر مراسم نیایش خانوادگی آن می باشد در سنگ نگاره سوم تصویر هانی به تنهایی و در حال نیایش به چشم می خورد. در پشت این تصویر ۲۶ سطر کتیبه وجود دارد که بیانگر کارهای هانی در سرزمین آپاپیر است. در کتیبه چهارم هم تصویری از فردی مهم در حال عبادت حکاکی شده اما متاسفانه به دلیل عدم ترجمه هویت آن فرد مشخص نیست.

 

کاخ آپادانای داریوش

این کاخ در شهر باستانی شوش و در محدوده قلعه شوش واقع شده است. شوش یکی از مهم ترین و با شکوه ترین شهرهای باستانی در ایران و جهان است، این شهر واقع در خوزستان بوده و یکی از قدیمی ترین زیستگاه های شناخته شده انسان در جهان است که طبق شواهد موجود، از ۷۰۰۰ سال پیش از میلاد مسیح منطقه مسکونی بوده و هنوز فعالیت های باستان شناسی در این شهر ادامه دارد. در گذشته به ساختمان هایی با سالن ها و ستون های سنگی، آپادانا می گفتند که پرسپولیس و کاخ شوش دو نمونه بارز و عالی از این دست ساختمان ها هستند. کاخ آپادانا که یکی از مکان های تاریخی بسیار مهم در منطقه خوزستان به شمار می رود، در سال های ۵۱۲ تا ۵۲۱ قبل از میلاد مسیح به دستور داریوش، پادشاه هخامنشی ساخته شده و طرح اولیه ای برای ساخت کاخ آپادنای تخت جمشید و استراحتگاه زمستانی پادشاهان هخامنش بوده است. کاخ به مساحت ۱۰۴۳۴ متر شامل بخش هایی چون حرمسرا، تالار بار عام، دروازه، کاخ پذیرایی و سه حیاط مرکزی می باشد. دیوارهای داخلی کاخ با آجر منقش به طرح های سپاه جاویدان، شیر بالدار و نقش گل نیلوفر آبی بوده اند که بقایای به جای مانده آنها در موزه های خارجی و داخلی نگهداری می شوند. کاوشگران معتقدند که این بنا دارای یک سالن با ۷۲ ستون سنگی بوده که می توانسته ده هزار نفر را در خود جای دهد، تا کنون ۱۱۰ اتاق و سالن این کاخ کشف شده است. این کاخ در طول سال های ۱۳۱۱ تا ۱۳۱۴ توسط باستان شناسان فرانسوی از زیر خاک بیرون کشیده شد، پس از آن بیشتر سر ستون ها و ستون ها بریده شده و به فرانسه منتقل گشته و امروزه در موزه لوور به نمایش در می آیند. این مکان در سال ۲۰۱۵ به عنوان میراث فرهنگی جهانی ثبت شده است.

 

قلعه شوش

شهر شوش با وجود آثار باستانی متعدد علاوه بر زیبایی های چشم نوازش از ارزش بسیار بالایی برخوردار است. در این میان قلعه شوش با قدمتی ۱۲۰ ساله یکی از بناهای قاجاریان و بسیار جذاب این شهر می باشد. نکته قابل توجه در رابطه با این بنا، استفاده از برخی مصالح تاریخی همچون آجرهای کاخ داریوش هخامنشی و آجرهایی با خط میخی حک شده بر رویشان از زیگورات چغازنبیل، برای ساخت این بنا است، به همین علت بسیاری از افراد در باره تاریخ دقیق ساخت بنا دچار اشتباهاتی شده و آن را بسیار قدیمی و باستانی می پندارند. هدف از ساخت قلعه آکروپل فراهم آوردن مکانی برای سکونت باستان شناسان فرانسوی و ایجاد محوطه ای برای حفظ آثار کشف شده بود تا بتوانند به راحتی در باره آثار تاریخی پژوهش انجام دهند. چندی بعد این تفکر به دست باستان شناس فرانسوی، ژاک دمورگان، در سال ۱۸۹۸ میلادی عملی شد. از دیگر افراد کمک کننده برای ساخت بنا خاندان فیلی بودندن که امنیت ساخت و ساز پروژه بر عهده آن ها بود، همچنین حاج مصطفی دزفولی را می توان از معماران تاثیر گذار قلعه شوش دانست.

قلعه شوش با پلانی مربع شکل بر بلندای آکروپل شوش ساخته شد است و در پلان ذوزنقه ایش ۲ حیاط را گنجانده داده است. دور تا دور بنا را راهرویی فرا گرفته است و اتاق ها به صورتی در محیط پلان چیده شده اند که همگی رو به حیاط باز می شوند. عمارت کلاه فرنگی قلعه با شیشه ای و چشم نواز درون بنا قرار گرفته است و کبوترخانه آن با فرمی استوانه ای شکل در گوشه ضلع غربی آن ساخته شده است. مصالح اصلی بنا را خشت تشکیل داده است و بر روی آن ها نمایی از آجر کشیده شده است. چشم انداز زیبای قلعه شوش به سمت آرامگاه دانیال نبی(ع) و کاخ آپادانا شوش یا همان کاخ داریوش دیگر جذابیت این مکان گردشگری است. از دیگر مکان های گردشگری این شهر می توان زیگورات چغازنبیل با قدمتی نزدیک به ۳۲ قرن، موزه شوش، ایوان و پارک ملی کرخه، رود کرخه، رود شاوور، کاخ شاوور و موزه هفت تپه را نام برد.

 

هفت تپه         

هفت تپه که در حقیقت از ۱۴ تپه تشکیل شده است در استان خوزستان، ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی شهر شوش و مجاورت دزفول واقع شده و احتمالا شهری باستانی به نام تیکنی را در دل خود جای داده است. این مکان که در بین مسیر شوش و چُغازَنبیل واقع شده به قرن پانزدهم میلادی باز می گردد. در اینجا سه قسمت مشخص شده وجود دارد: یک معبد با آرامگاه سلطنتی، محوطه کاخ و منطقه صنعتگران. اشیای بسیاری در این منطقه کشف شده اند که می توانید همه آنها را در موزه محلی موجود در جوار این مجموعه نظاره گر باشید.

 

آرامگاه دعبل خزاعی

شوش از شهرهای با تمدن ایران و جهان است. این شهر بناهای باستانی بسیاری را در خود جای داده است و از این میان می توان به آرامگاه دِعبِل خزاعی از شاعران معروف شیعیان و اهل بیت (ع)، اشاره کرد. وی در سال ۱۴۴ خورشیدی در خاندانی شیعه و شاعر به دنیا آمد. در سنین جوانی به دربار هارون الرشید رفت اما پس از مدتی از آنجا بیرون آمد و از مریدان اهل بیت (ع) شد. این شاعر کوفی با سرودن شعر هایی علیه خلفای عباسی به خوزستان فرار کرد و سرانجام در سال ۲۳۹ خورشیدی و در سن ۹۸ سالگی به شهادت رسید. محل دفن دعبل خزاعی سال ها در میان شیعیان پنهان ماند و برای گمراه کردن بنی عباس ۵ مکان گوناگون از قبیل شادگان، خراسان، آفریقا و بخشی میان آبادان و اهواز برای این شاعر والامرتبه گفته شد.

شهرداری شوش در سال های ابتدایی دهه ۱۳۷۰ مجسمه ای از دعبل خراعی در مقابل آرمگاهش ساخت اما در دهه ۱۳۹۰ این مجسمه شکسته شد و از بین رفت. در حال حاضر آرامگاه دعبل خزاعی دارای محیطی با گنبد سیاه رنگ و فرمی منحصر به فرد تشکیل داده است. فضای دلنشین مقبره با آجرهایی تزئین شده اند و سنگ هایی مرمرین بر روی دیواره ها و زمین آن خودنمایی می کنند.

 

پارک ملی کرخه

شهر باستانی شوش با دارا بودن جاذبه های باستانی و طبیعی فراوان سالانه پذیرای گردشگران داخلی و خارجی فراوانی است. از این میان پارک ملی کرخه با وجود چندین گونه جانوری با ارزش از اهمیت فراوانی برخوردار است. این پارک در طی سال های دهه ۱۳۳۰ خورشیدی به عنوان پارک وحش شناخته شد و در سال ۱۳۴۹ خورشیدی به منطقه حفاظت شده و پناهگاه حیات وحش تبدیل شد. در نهایت در ۲۳ آذرماه سال ۱۳۸۹ تحت عنوان پارک ملی، مورد حفظ و صیانت قرار گرفت. پارک ملی کرخه از ۳ بخش تشکیل شده است و شامل منطقه حفاظت شده کرخه با فضایی به مساحت ۸۳۵۲ هکتار، پارک ملی کرخه جنوبی و پارک ملی کرخه شمالی با مساحتی به اندازه ۷۴۷۶ هکتار است.

این پارک زیستگاه گوزن زرد ایرانی است و تا ۶۰ سال گذشته چندین شیر ایرانی پارک جنگلی کرخه را به عنوان خانه امن خود انتخاب کرده بودند. از دیگر گونه های جانوری این منطقه می توان به گرگ، شغال، روباه، گربه جنگلی، گورکن، رودک عسل خوار، حشره خور شوش، گرزه مار، مار آبی، مار جعفری، لاکپشت فراتی و لاکپشت برکه ای، اشاره کرد. همچنین اردک مرمری، بلبل خرما، لیکو تالابی، دراج، قرقی، اگرت، میوه خور، حواصیل زرد، حواصیل شب و گونه های مختلف پرندگان شکاری و گنجشک، از انواع پرندگان این منطقه محسوب می شوند.

 

آرامگاه دانیال نبی

شهر شوش با تمدنی چندین هزار ساله در بر دارنده آثار باستانی فراوانی است اما در این میان می توان این شهر را از نظر وجهه مذهبیش نیز ارزشمند دانست. آرامگاه دانیال نبی (ع) در این شهر همانند حرم مطهر امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س)، دارای شهرت فراوانی میان ادیان گوناگون است و به نوعی حضرت دانیال را پیامبری برای وحدت تمامی ادیان یکتا پرستان می دانند. در ابتدا آرامگاه بدین شکل نبود اما پس از سیلی تخریب کننده در سال ۱۲۴۹ خورشیدی، قسمت اعظمی از بنا تخریب شد و جعفر شوشتری از روحانی های شیعیان دستور داد تا بنا را مرمت کنند و حاج ملا حسین معمار این کار را انجام داد. پس از مرمت ضریحی در مرکزیت ساختمان قرار گرفت و بخش زیارت بانوان و آقایان از یکدیگر جدا شد.

آرامگاه دانیال نبی از بخش های متعددی همچون سردر، حیاط، ساختمان اصلی، گنبد و گنبدخانه و بقعه اصلی تشکیل شده است. بخش ورودی آرامگاه همچون سایر عبادتگاه های یهودیان از سمت شرق است و شاید آن را دلیلی دانست برای ریشه حضرت دانیال (ع) از قوم یهود. اما پس از پیامبر اکرم (ص) تنها پیامبری است که رو به کعبه و قبله مسلمانان به خاک سپرده شده است. به هنگام ورود به شهر شوش حرم دانیال نبی(ع) با گنبد فاخر و چشم نوازش به چشم می خورد. گنبد به صورت ۲ پوسته ساخته شده است و پوشش بیرونی یا خود آن از نوع اورچین بوده و بخش داخلی یا آهیانه آن به منظور انسانی کردن گنبد از داخل بنا، ساخته شده است. این گنبد پلکانی با ارتفاع ۲۰٫۵ متر، دهانه ۵٫۱ متری را پوشش داده است و فرمی ۶ ضلعی دارد. با مشاهده کردن گنبد آرامگاه می توان به یاد زیگورات چغازنبیل، دیگر بنای تاریخی این شهر افتاد. بقعه اصلی در فضای زیرین بنا و در زیر ضریح و فضای هم کف قرار گرفته است. ساروج از جمله عمده مصالح بکار رفته در این بناست و مقاومت بسیاری بدان بخشیده است.

 

رودخانه شاوور

رودخانه شاوور با طبیعت زیبا و بیشه زارهای چشم نوازش از رودخانه های باستانی ایران به شمار می رود. این رود از روستای قریه سید احمد شروع و از به هم پیوستن چندین چشمه شکل گرفته است. رودخانه شاوور شهر شوش را به ۲ نیمه شرقی و غربی تقسیم می کند و از میان رودخانه های دز و کرخه به راه خود ادامه می دهد. سرانجام شاوور با گذر از موازات راه اهواز-اندیمشک و مسیری ۷۰ کیلومتری به رودخانه دز منتهی می شود.

در گذشته رود در سطح بالاتری نسب به زمین های کشاورزی بود و این مسئله باعث می شد تا زمین ها از حاصلخیزی خوبی برخوردار شوند اما با گذر سال ها سطح رودخانه شسته شد و به عمق پایین تری رفت. این فرسایش ها تا جایی ادامه پیدا کرد که در سال های ابتدایی ۱۳۰۰ خورشیدی زمین ها با کمبود آب مواجه شدند. در نهایت ۲ سد شاوور و خیر آباد به ترتیب در سال های ۱۳۱۶ و ۱۳۱۹، برای حل این مشکل بنا شد.

 

رودخانه کرخه

رودخانه کرخه با وسعت بسیارش همچون سفید رود و رود کارون از جمله ۳ رود بلند ایران به شمار می رود. کرخه با سرچشمه گیری از رشته کوه های زاگرس و گذشتن از اندیمشک و شوش در نهایت به تالاب هورالعظیم در مرز عراق و ایران می رسد. در واقع رود ۷۵۵ کیلومتری کرخه از شمال روانه جنوب ایران می شود. چشم انداز رود و تماشای غروب آفتاب در کنار آن چنان تصویر چشم نوازی را به نمایش می گذارد که بی شک یکی از خاطره انگیز ترین بخش های سفر به شهر باستانی شوش خواهد بود.

نام کرخه چندین بار در کتاب تورات و سنگ نوشته های آشوریان با نام اولای آمده است. در استان خوزستان شهری با نام کوردخه یا کوردوخ وجود دارد و مقدسی از جغرافی دانان قرن ۴ قمری آن را شهری مملواز باغات و قصرها توصیف می کند. گمان می رود نام رود کرخه نشات گرفته از همین شهر است.

 

ایوان کرخه

شهر باستانی ایوان کرخه از سایت های تاریخی دوره ساسانیان است. ایوان کرخه با فضایی بزرگتر از ۳ برابر شوش باستان، در میان سال های ۳۰۷ تا ۳۷۹ میلادی به دستور شاپور دوم ساخته شد. اما در حال حاضر از این شهر تاریخی تنها بخش اندکی باقی مانده است. کاخی با ارتفاع ۵۵ متر در کناره ایوان کرخه ساخته شده است و از ۳ قسمت اصلی تشکیل می شود. سرسرایی مربع شکل با اضلاع ۷ متری در مرکزیت بنا خود نمایی می کند و ۲ سرسرای دیگر با مساحتی نزدیک به ۱۷*۹ متر مربع در ضلع شمالی و جنوبی آن جای گرفته اند. دیوارهای شرقی به وسیله پنجره های جای گرفته در میان قوس ها، تزئین شده اند و هر یک دهانه هایی نزدیک به ۱٫۶۰ متر را پوشش می دهند. ساختمایه اصلی بنا را آجر و گچ تشکیل داده اند و ترکیب چشم نوازی را با سایت تاریخی کرخه به نمایش می گذارند.

در زمان حکومت شاپور دوم بخش بزرگی از شوش به دین مسیحیت روی آورده بودند و این جریان سبب به وجود آوردن جنگ هایی میان ایران و روم شد. به گفته تاریخ نویسان، در ادامه این کشمکش ها شوش به وسیله ۴۰۰ فیل جنگی از بین رفت و شاپور ساسانی شهر دیگری را بنا نهاد و نامش را ایرانشهر شاپور گذاشت. ایوان کرخه با قدمتی نزدیک به ۱۶ قرن شاهد جنگ ها و بلایای طبیعی بسیاری بوده است. این مجموعه در طی جنگ ۸ ساله ایران و عراق آسیب های جدی دید، حتی بخش بزرگی از حصارهای آن به جای سنگر مورد استفاده قرار گرفت و کاخ جنوبی آن به وسیله خمپاره از بین رفت. ایوان کرخه با شماره ۴۷ در سال ۱۳۱۰ خورشیدی به ثبت میراث ملی ایران در آمد و متاسفانه در حال حاضر بخش هایی از محوطه این اثر تاریخی به دانشگاه آزاد اسلامی دزفول داده شده است و به محل کشت و زرع آن ها در آمده است.

 

سازه های آبی شوشتر

سازه های آبی شوشتر یکی از آثار جهانی ایران در فهرست میراث یونسکو است که از آن بعنوان بزرگترین مجموعه صنعتی دنیا پیش از انقلاب صنعتی نام برده اند و این اثر با توجه به زمان ساخت، از شاهکارهای فنی و مهندسی در جهان به شمار می رود.این سازه ‌های آبی مجموعه ‌ای به هم پیوسته از پل ها، بندها، آسیاب ‌ها، آبشارها، کانال ‌ها و تونل‌ های عظیم هدایت آب هستند که در ارتباط با یکدیگر کار می ‌کنند و در دوران هخامنشیان تا ساسانیان جهت بهره‌گیری بیشتر از آب ساخته شده‌ اند.

امروزه شاید تنها بخشی از این ساختار پیچیده باقی مانده باشد، اما ریزش آب حاصل از پساب آسیاب‌ ها، آبشارهای مصنوعی زیبایی را ایجاد کرده که به محوطه ‌ای حوضچه مانند می ریزند و منظره ای حیرت انگیز را شکل داده اس. حتما به شهرستان شوشتر سر بزنید و از موزه زنده صنعت آب ایران که از دیدنی های شوشتر است بازدید کنید.

 

زیگورات چغازنبیل

می توان از شهر مذهبی اونتاش محل قرار گرفتن زیگورات چغازنبیل، یکی از شگرف ترین آثار باستانی بازمانده از پادشاهی ایلامی ها نام برد، شهری کهن که با سه دیواره بزرگ احاطه گردیده و قدمتش به سال ۱۲۵۰ قبل از میلاد باز می گردد. وجود هزاران آجر استفاده نشده در محل این شهر باستانی شاهدی است بر ناتمام ماندن آن به دلیل حمله سپاه خون ریز آشور بانیپال. زیگورات چغازنبیل یکی از برجسته ترین آثار این منطقه به شمار می رود، اثری شگرف با معماری چشمگیر بین النهرینی. البته در خارج از قلمرو این شهر باستانی زیگورات های دیگری نیز به چشم می خورند که توسط این تمدن در آن محل ها مستقر گردیده اند. چغازنبیل از ترکیب دو کلمه چغا و زنبیل به وجود آمده، چغا به معنای تپه و زنبیل به معنای سبد می باشد. بنایی که امروزه در استان خوزستان و شهرستان شوش قرار دارد. این زیگورات توسط اونتاش گال پادشاه بزرگ ایلام باستان ساخته شد، گفته می شود اونتاش گال این نیایشگاه را با هدف ستایش اینشوشیناک به عنوان یکی از سرمایه های مهم مذهبی بنا نمود. شواهد حاکی بر آن است که این معبد در میانه منطقه ای که متعلق به وی بود، بنا گردید. البته ابتدا دارای ظاهری مربعی شکل بود و بعدها به یک زیگورات تبدیل شد.

از آنجایی که ایشوشیناک خدای نگهدارنده شوش به شمار می رفت و زیگورات چغازنبیل به وی پیشکش شده بود، دیگر خدایان نیز در این منطقه با ساختن گروهی از معابد در شمال غربی زیگورات ستوده شدند. از این رو شهر مذهبی اونتاش ساخته شده که زیگورات چغازنبیل در مرکزش قرار داشت. این شهر مذهبی از سه حصار تو در توی خشتی تشکیل شده و دروازه اصلی آن بر روی حصاری بزرگ مستقر گردید. در حد فاصل حصارهای اول و دوم سه کاخ و یک معبد کشف شده است. حصار دوم توسط محوطه ای وسیع و تقریبا خالی احاطه گردیده است. از دورترین حصار این شهر به عنوان دیواره ای دفاعی به منظور حفاظت و حراست از آن در برابر حملات و یورش مهاجمین استفاده می شود. وجود شواهدی نظیر آجرهای استفاده نشده در این شهر گواهی بر ناتمام ماندن آن به شمار می رود. البته با وجود توقف ساخت و سازش بعد از مرگ پادشاه هنوز هم از این شعر مذهبی به عنوان محلی برای عبارت و تدفین استفاده می شد. بعد از تصرف این منطقه توسط آشوریان، پادشاه آنها آشوربانی پال این شهر را در سال ۶۴۶ قبل از میلاد تخریب نمود. بعد از آن با وقوع سیلاب هایی متعدد شهر در زیر بستری از شن و ماسه تدفین گردید و برای سده های متمادی در زیر خاک مدفون بود. چغازنبیل در سال ۱۹۷۹ به عنوان اولین منطقه تاریخی ایران به فهرست سازمان میراث جهانی یونسکو راه یافت.

 

زراس

زراس به بهشت خوزستان معروف است و در فاصله ۱۴ کیلومتری شهر دهدز از توابع ایذه واقع شده و از بکرترین جاهای دیدنی خوزستان است. این دهکده تفریحی توریستی ترکیبی است از کوه‌ های پوشیده از درخت‌ های بلوط و دشت‌ های سبز و دریاچه‌ ای که رنگ آبی آن میان این همه سبزی زیبایی دو چندان به آن بخشیده است.

دهکده تفریحی توریستی زراس برای اسکان گردشگران آزاد است و می توانید با اجاره ویلاها و سوئیت ها یا با برپایی چادر مسافرتی خود چند روزی را در کنار چشم اندازهای خیره کننده این منطقه بگذرانید. یکی از تفریحات این منطقه قایق‌ رانی و صید ماهی در دریاچه زیبای و آبی رنگ آن است. جاذبه های توریستی همچون آبشار شیوند، کوههای سر به فلک کشیده منگشت و… هم در حوالی آن واقع شده است.

 

قلعه سلاسل

بر بلندای ضلع غربی شهر شوشتر قلعه باستانی سلاسل با قدمتی به طول حکومت هخامنشیان قرار گرفته است. در رابطه با تاریخ دقیق ساخت آن نظرات متفاوتی نقل شده اما به عقیده برخی از باستان شناسان سلاسل قلعه ایست ساسانی. قلعه سلاسل محدودهای به مساحت ۵٫۳ هکتار را به خود اختصاص داده است و احداث آن بر روی بستری صخره ای سبب پایداری بیشتر بنا شده است تا آنجا که بخش هایی از آن تا به امروزه سالم مانده اند.

این قلعه پهناور بخش های متعددی را در خود جای داده است و از این میان می توان به کوشک یا عمارت حاکم نشین، شبستان، حرم خانه، برج، سربازخانه، نقاره خانه، قورخانه (اسلحه خانه)، خندق، پل های قلعه، حمام، آشپزخانه، قاپی ها(دروازه های بزرگ)، طویله و ۵ شوادان آن اشاره کرد.

این بنای کهن سال و گرانبها با شماره ۱۱۱۷ در ۱۰ آبان ماه سال ۱۳۵۴ خورشیدی به ثبت آثار ملی ایران در آمد و با وجود فرسودگی های بسیارش، همچنان نشانی از اوج دانش و تمدن گذشتگانمان محسوب می شود.

 

نهر داریون

نهر داریون با قدمتی به طول دوران هخامنشی یکی از جاذبه های گردشگری ارزشمند شوشتر است. این اثر تاریخی از چنان ارزشی برخوردار است که در سال ۲۰۰۹ میلادی و با شماره ۱۳۱۵ به ثبت میراث جهانی یونسکو رسید.

از دیگر نام های نهر داریون می توان به دارا و داریوش اشاره کرد و همچنین زمان ساخت آن نیز به دوره حکومت داریوش هخامنشی باز می گردد. این مکان گردشگری در فصل بهار زیبایی فراوانی را در خود جای می دهد و دیدن رود خانه نیلی رنگ کارون در نزدیکی آن، تصویر بی نظیری را در خاطراتتان ثبت می کند.

 

آسیاب های آبی دزفول

آسیاب‌ های آبی درفول از با ارزش‌ ترین آثار شهرستان دزفول به شمار می‌ رود و در زمان ساسانیان ساخته شده است. از این سازه ها علاوه بر آرد کردن گندم که کارکرد اصلی شان بوده به عنوان آب بند نیز استفاده می شده است و جنس آن ها از آجر، ساروج و قلوه سنگ های رودخانه ای است.

تعداد این آسیاب ها بین ۵۰ تا ۶۰ حلقه است که برخی از این آسیاب ها زیر پل قدیم، برخی زیر پل جدید و برخی در محدوده علی کله در این شهر واقع شده اند که به دلیل طغیان رودخانه و قرار گرفتن در مسیر جاده ساحلی برخی از آنها تخریب شد.

 

دره کول خرسان

اگر خواهان یک سفر ماجراجویانه و هیجان انگیز هستید کول خرسان بهترین گزینه برای شماست، دره‌ای تماشایی با طبیعتی بکر و دنج در دل دزفول که چشمه ‌های فراوانی از میان مسیر باریکش عبور می‌کند. دره کول خرسان که دره ارواح یا اشکفت زرده نیز نامیده می شود در ۲۵ کیلومتری شهرستان دزفول و در جاده این شهر به سمت شهیون نرسیده به بیشه بزان قرار دارد.

با سفر به این جاذبه دیدنی می توانید مجموعه ای از آثار طبیعی همچون رود، آبشار، چشمه و… را کنار هم مشاهده کنید. جدا از آبشار و چشمه، بیشه زاری از روییدنی ‌های مختلف، نخلستانی کوچک و درخت‌ های سدر را خواهید دید که تماشایش لذت ‌بخش خواهد بود.

 

آبشار شوی

آبشار شوی یا یا تله زنگ که بزرگ‌ ترین آبشار طبیعی خاورمیانه است ۸۵ متر ارتفاع و ۷۰ متر عرض دارد و در شمال شرق دزفول و جنوب خرم‌ آباد در ۱۰ کیلومتری ایستگاه راه آهن تله ‌زنگ و در مسیر راه آهن سراسری تهران جنوب واقع شده ‌است.

شوی آبشاری زیبا و دلنشین است که از غاری بیرون می آید و از گردنه ای بلند به پایین سرازیر می شود. در بدنه آبشار نیز خروجی ‌های متعددی وجود دارد که آب با فشار از آن‌ ها خارج می ‌شود و زیبایی خاصی دارد. شوی در زبان لری بختیاری به معنای لطافت است و اغلب ساکنان اطراف این آبشار از قوم لر و تیره بختیاری هستند.

 

گردآوری: توریستگاه، راهنمای سفر به خوزستان