عـصــر جـنــوب| asrejonoob.ir: از قدیم الایام، همواره اقشار گوناگون مردم خوزستان در شجاعت، جنگاوری و مبارزه با استعمار و سایر دشمنان این آب و خاک سرآمد و پرچم دار بوده و پوزه تمامی متجاوزین را به خاک مالانده اند. در کنار این ویژگی های میهن دوستی و میهن پرستی که موجب شد هیچ گاه ذره ای از خاک خوزستان جدا نشود، همچنین موقعیت استراتژیک این استان و تعرضاتی که به دلیل وجود نفت و رودخانه های قابل کشتیرانی طی یکصدسال اخیر به مرز های آن صورت گرفته که البته دفع موفقیت آمیز تمامی این توطیه ها را به همراه داشته، روح دشمن ستیزی با گوشت، پوست و استخوان مردم این استان به طور شگفت انگیزی عجین شده است. از سوی دیگر به علت قدمت چند هزارساله سکونت اقشار مختلف در این ناحیه، اگر نگاهی موشکافانه به طبقه بندی های موجود در طوایف و عشیره های آن انداخته و ساختار منظم آنها را از نظر بگذرانیم، متوجه خواهیم شد که شجره نامه هایی عظیم و پرمحتوا در پس هر خانواده و نام خانوادگی این مردمان با اصالت نهفته است. در روزگاران قدیم و پیش از پیدایش روستا ها و شهر ها، مردم این محدوده جغرافیایی به صورت عشایری زندگی می کردند و اکنون در هزاره سوم پس از میلاد نیز، هنوز می شود آثار، نماد ها و اصلا خود زندگی کوچ نشینی را به وفور در گوشه و کنار آن مشاهده نمود. هر چند که طی چند دهه اخیر و با پیشرفت چشمگیر زندگی ماشینی و سپس اینترنتی، این شیوه از حیات تا حدود زیادی رنگ باخته، اما هنوز هم رگه هایی از شیوه زندگی تماما سنتی را در جای جای خوزستان می توانیم ببینیم. صحبت از زندگی سنتی و عشایری شد. از ویژگی های بارز عشایر که از قدیمی ترین و اصیل ترین ساکنان خوزستان می باشند، صداقت، مهربانی، مهمان نوازی، غیرت، شجاعت، هوش فوق العاده، تمرکز بالا، سرعت عمل و عکس العمل قابل توجه، حواس پنجگانه قوی، قدرت بدنی ذاتی و… است. درست است که امروزه بسیاری از عشایر جهت تسهیل امورات زندگی، روستانشینی یا شهرنشینی را به کوچ نشینی ترجیح داده و به رفتار و رویکرد شهر های بزرگ از نظر شیوه زندگی، تغذیه و…نزدیک و نزدیک تر شده اند، اما هنوز هم مواریث گران بهایی همچون تمامی مصادیق بالا را حفظ نموده و آن را در سایر مسایل زندگی خویش نهادینه کرده اند.

اگر نگاهی مختصر به عملکرد مردمان این خطه در اکثر زمینه های علمی، سیاسی، اجتماعی و… در سطح اول کشور بیندازیم، به وضوح می توانیم ردپای تفکراتی سالم، روحی بزرگ، دیدی وسیع، اراده ای قوی، قدرت تحمل مشکلات، صبر، سخاوت، دلسوزی و…را در تک تک عرصه های یاد شده مشاهده کنیم. اما موضوع مورد نظر ما در این مقوله ورزش است. همان ورزشی که خصوصا در رشته های فوتبال، کشتی فرنگی و… خوزستان را به معدن کشف استعداد و قطب اصلی کشور تبدیل کرده است. مگر می شود اهل خوزستان بود و فوتبال را دوست نداشت؟ مگر می توان خوزستانی بود، اما توجهی به کشتی فرنگی نداشت؟ هرگز. هرگز. پس آنچه که طی هزاران سال اعم از قدرت بدنی، تمرکز و هوشیاری فوق العاده، روح سالم، آگاهی محیطی قابل توجه، شجاعت، غیرت، ورزیدگی و … به نسل حاضر رسیده، سبب شده که این استان در این رشته های ورزشی سرآمد بوده و حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد. از قدیم الایام در میان عشایر لر و عرب خوزستان به جهت تفریح و پر کردن اوقات فراغت، ورزش های توپی و کشتی به صورت سنتی وجود داشته و به هیچ عنوان نمی توان منکر آن شد. پس از پیشرفت علم و تکنولوژی در سراسر جهان و پیدایش نفت در خوزستان، همزمان با ورود انگلیسی ها و ساخت و تکمیل زمین ها و امکانات ورزشی در شهر های مسجدسلیمان و سپس آبادان، رفته رفته این توان و پتانسیل در ورزش های قدرتی و توپی شکلی رسمی تر، عملی تر و کاملا حرفه ای به خود گرفت و توانست با جذب علاقمندان در رشته های وزنه برداری، کشتی فرنگی و خصوصا فوتبال، سبب کسب افتخارات بی شماری در سطح کشور، آسیا و حتی جهان شود.
هر چه در گذر زمان پیش رفتیم، به بلوغ و تکامل بیشتری دست یافت و افراد مستعدی که این آمادگی روحی و بدنی خویش را مرهون ژنتیک عالی و محیط مناسب بودند، به سوی این چند رشته محدود تمایل بیشتری نشان داده و به تدریج ورزش های گلف، بولینگ، بیس بال، تنیس و… از میان گود کنار رفته و جای خود را به وزنه برداری، دوومیدانی، فوتبال و کشتی دادند. چرا که ذات و ماهیت ورزش های کم طرفدارتری که به مرور منزوی شدند، ایرانی نبود و مردم تا کنون نیز نه تنها با آنها بیگانه اند، بلکه رغبت خاصی جهت پرداختن به آنها نشان نداده و حتی به عنوان فعالیتی تفریحی به آن ها نمی نگرند.

ادامه دارد…

به قلم محسن بابادی