«کودک هفت تپه‌ام، گرسنه‌ام» مقصر کیست؟
عـصــر جـنــوب| asrejonoob.ir: مقصر کیست؟ رسانه هایی که رسالتشان تبلیغات منفی علیه ما است و بابت رسالتشان نمی توان از آن ها خرده گرفت؟ کارگرانی که ماه ها است دریافتی نداشتند و خواسته ای جز شنیدن صدایشان ندارند یا صدا و سیما و مسئولانی که تصور می کنند طبق معمول راهکار حل یک مشکل سیاست لاپوشانی و ماست مالی کردن است.
رضا امیری: کافی است تا در جستجو گر گوگل عنوان کارگران نیشکر هفت تپه را سرچ کنید یا نگاهی به رسانه های آن سوی آب ها بیاندازید تا ببینید چگونه طبق معمول از مطالبات کارگران مظلوم دست آویز جدیدی برای سیاه نمایی های خود ساخته اند.
اما در این بین مقصر کیست؟ رسانه هایی که رسالتشان تبلیغات منفی علیه ما است و بابت رسالتشان نمی توان از آن ها خرده گرفت؟ کارگرانی که ماه ها است دریافتی نداشتند و خواسته ای جز شنیدن صدایشان ندارند یا صدا و سیما و مسئولانی که تصور می کنند طبق معمول راهکار حل یک مشکل سیاست لاپوشانی و ماست مالی کردن است.
وقتی صدا و سیما ما این چنین با دقت اخبار آتش سوزی در کالیفرنیا را پوشش می دهد یا خبر قطع برق یک ساعته در ینگه دنیا را به تصویر می کشد طبیعی است که مردم ما انتظار داشته باشند رسانه ملی شان چنین رویکردی را در قبال آن ها نیز اتخاذ کند.
اعتراضات کارگران نیشکر هفت تپه نه اعتشاش نه با تحریک بیگانگان که اعتراضی صنفی از جنسی است که در سراسر دنیا رخ می دهد و نه باید از آن ترسید و نه بر آن سرپوش گذاشت بلکه تنها باید پای صحبت هایشان نشست.
متاسفانه ما طی تمام این سال ها خودمان از کوچکترین صدایی هراس داشتیم و با برخورد های ناصحیح کوچکترین مساله ای را به یک چالش امنیتی تبدیل نمودیم. اگر امروز این موضوع تبدیل به یک خوراک خبری برای رسانه های خارجی شده نه تقصیر آن ها و نه تقصیر کارگران که اشکال صدا و سیما و ما رسانه های داخلی است که واقعیت این اخبار را پوشش نمی دهیم تا آن ها این اعتراض را آن طور که دلشان می خواهد به تصویر بکشند.
اما کارگران نیشکر هفت تپه چه می گویند؟
پلاکارد «کودک هفت تپه‌ام، گرسنه‌ام» در دست دارد. هشت سال بیشتر ندارد. پدرش می‌گوید امروز دیگر از گرسنگی نای مدرسه رفتن نداشت. گفت بابا با تو می‌آیم تحصن تا شاید زودتر حقوقت را بدهند. بارها تأکید می‌کند معلوم است که دلش راضی نیست بچه‌اش از درس و مدرسه بیفتد اما چه کند، نمی‌تواند جلویش را بگیرد. همسرش هم چند روزی است او را همراهی می‌کند. چهار روزی هست زنها و کودکان هم در اعتراض کارگران هفت تپه مردان شان را یاری می‌کنند. در شوش هستم؛ کنار کارگران نیشکر هفت تپه، کارگرانی که می‌گویند بیش از سه ماه است حقوق‌شان را نگرفته‌اند. شش هزار کارگری که رزق و روزی شان به این کار وابسته است.
این چند خط بالا مقدمه گزارش خبرنگار روزنامه ایران از وضعیت اسفبار زندگی این گارگران کارد به استخوان رسیده نشان از این دارد که این بندگان خدا هیچ چیز جز دریافت مطالباتشان نمی خواهند پس اگر کار به جایی رسید که عده ای فرصت طلب از این فرصت سو استفاده کردند این فقط و فقط به واسطه برخورد نادرست بوده است.
امروز وظیفه مسئولان مملکت در سطوح بالا این است که هر چه سریعتر ضمن حضور در بین این معتارضان صدای آن ها را شنیده و تمام امکانات لازم را برای حل مشکل آن ها به کار گیرند. راه حل ختم این قائله نه پوشش ندادن آن نه بازداشت و نه هر چیز دیگری بلکه شنیدن ضدای واقعی این مطالبات است.