مهاجرت از خوزستان و علتی بزرگ به نام استخدام غیربومی‌ها/ مسئولین چه کردند؟
عـصــر جـنــوب| asrejonoob.ir: خوزستان با یدک کشیدن این همه القاب نیک بختی سالهاست عروس شوربختی است، دردها دارد و درمانی نیست جز رها کردن، رفتن و نماندن و آنجاست که تمام القاب زیبایش جای خود را به مقام نخست مهاجر می دهند.
قدس گروه استانها- طیبه قاسمی؛ شرایط خاص استان خوزستان از بیرون، دل هر بیننده ای را آب می کند استانی با وسعت پهناور خوابیده در طلای سیاه، پر از شهرهای زیبا، اگر شمالش در زمستان برف می بارد جنوبش هوای بهار دارد و مکان مناسبی است برای جذب توریست در چهار فصل سال، معادن سنگ و کانی و صنایع آن خیال هر کسی را از اشتغال هزاران جوان و وجود انرژی های خدادادی مثل آب و برق و گاز خیال آدمی را در زمستان و تابستانش آسوده می کند، سرزمینی که مهد نعمت های ازلی است، دریا هم مزید بر علت است تا جنوبی ترین قسمت ایران عروس ایران نام گیرد، قدیم ها اروندش خرم بود و آباد، هنوز هم جزبه این حرارت خیلی ها را پاسوز کرده است اما تلخی از جایی احساس می شود که بدانید خوزستان با یدک کشیدن این همه القاب نیک بختی سالهاست، عروس شوربختی است، دردها دارد و درمانی نیست جز رها کردن، رفتن و نماندن و آنجاست که تمام القاب پیشینش جای خود را به مقام نخست مهاجر می دهند.
بیکاری و استخدام های غیر بومی
حسین ناصری عضو شورای اسلامی شهر کوت عبدالله درباره بحث مهاجر فرستی و رتبه نخست خوزستان در این زمینه می گوید: مهمترین عوامل مهاجرت از استان خوزستان اشتغال زایی و بیکاری جوانان است، اما کسانی که از نظر مالی توانمند هستند و نیازی به پول ندارند نیز به خاطر آب و هوای آلوده، استان و حتی کشور را ترک می‌کنند.
حسین ناصری عامل اصلی مهاجرت از استان را بیکاری می داند و خاطر نشان می کند: می توان گفت این عامل در خوزستان به دلیل استخدام های غیر بومی است، میزان نیروی غیر بومی در خوزستان باید کاهش پیدا کند که در این زمینه می توان با تایید شورای شهر در شهرهای کوچک و شورا یاران در کلان شهرها اقدام مناسبی با این پدیده داشت، از سوی دیگر ائمه جماعت مساجد نیز می توانند با نامه های مکتوب در این زمینه مثمرثمر باشند.
او درباره نیروهای غیر بومی که از خارج از خوزستان آورده می‌شوند بیان می کند: یکی از بحث‌ها، مدیران ارشد غیر بومی است، وقتی یک مدیر از یک شهرستان دیگر در صنعت، انرژی، اقتصاد و غیره خوزستان قرار می گیرد، حتی در رده های پایین تر از اطرافیان خود مثل بچه برادر و خواهر و غیره استفاده می کند.
ناصری با تاکید بر جلوگیری از اشتغال میان شهری، می افزاید: اشتغال بین‌شهری به اشتغالی گفته می شود که یک نفر از شهرستان به شهرستان دیگر در همان استان برای شغل مهاجرت کند، که این مورد در خوزستان فراوان است. بعضی مسئولین به خاطر توجیه نیروی کاری که از دیگر شهرها آورده اند نیروی بومی را به کل استان تعمیم می دهند، حال مشخص نیست واقعاً کسی که در راس کار قرار می گیرد در شهر به دنیا آمده، پدرش متولد شهر است یا…
او می افزاید: وقتی کسی درجای نیروی بومی قرار می گیرد نیروی بومی چاره ای جز دل کندن از زادگاهش را ندارد، به همین دلیل می بینیم که بیشتر فرزندان خوزستان در شهرهای دیگر ساکنان هستند و تمام اینها به خاطر بیکاری است.
این فعال اجتماعی در مورد راهکارهای اشتغال زایی تاکید می کند: می توانیم به‌صورت کارآفرین اشتغال زایی کنیم حتی در حال حاضر نیز خیلی از همشهریان ما برنامه کارآفرینی دارند، اما متاسفانه استان با مشکل مالی مواجه است، جوانان زیادی هستند که برنامه های خیلی خوبی دارند، که هر یک از پروژه های کوچک آنها می تواند ۵۰ نفر را به صورت غیرمستقیم و مستقیم شاغل کند ولی کاری از پیش نبرده اند چرا که اعتباری در کار نیست.
او ادامه می دهد: در این زمینه می توانیم از بانکها بخواهیم که خدماتی با سود بانکی کم و پایین به کارآفرینان اختصاص دهند، تا فقط مقداری از معضل بیکاری در استان حل شود. مشکل اساسی ما اشتغال است حتی با وجود امکانات در یک شهر باید شرایط استخدام آن نیز مناسب باشد، کسی که می‌خواهد در یک شهر بماند، برای بودن شهربازی نمی‌ماند بلکه اگر شغل مناسبی داشته باشد فکر مهاجرت نمی افتد، حتی اگر این پیشه کارگری باشد.
عدم توجه به روستاها
رئیس انبوه سازان مسکن استان خوزستان عنوان می کند: مهاجرت در کشور یک پدیده کلی است، عدم توجه به روستاها باعث شده است روستایی‌ها نیز چند سالی است به مهاجرت بیشتر روی آورده اند، و به شهرها می روند.
فرشید پورحاجت با استناد به آمار اخیر مرکز آمار و نفوس و مسکن در سال گذشته تصریح می کند: این آمار نشان می دهد سهم شهرنشینی روز به روز در حال افزایش است، اگر آمار گذشته را مد نظر قرار می دادیم این نسبت ۳۰ به ۷۰ بود که ۳۰ درصد شهرنشینی و ۷۰ درصد روستایی را شامل می شد.
او با اشاره به اینکه این درصد ها تکان جدی خورده اند بیان می کند: جمعیت‌ها جابجا شده، هفتاد درصد جمعیت الان در شهرها هستند و همین نشان می دهد که در روستاها کارهای اساسی انجام نداده ایم تا جمعیت روستاها بتوانند زندگی مناسبی داشته باشند و خدمات مطلوب برای خود رقم بزنند.
ریزگردها
پورحاجت درباره شرایط استان خوزستان و رتبه نخست این استان در مهاجرفرستی می گوید: باید بپذیریم شرایط اقلیمی استان شرایط سختی است، گرمای طاقت‌فرسای بالای ۵۰ درجه توان را از مردم خوزستان بریده و آلودگی و ریزگردها هم مزید بر علت شده است، و همه این ها دلایل مهمی برای مهاجرت از یک استان است.
او ادامه می دهد: اساساً توجهی به بحث سرمایه‌گذاری در استان خوزستان نشده است، سرمایه گذاری در استان دولتی و شبه دولتی است و فضا و شرایط برای بخش خصوصی خوب نیست و برنامه‌ریزی‌ها نیز جالب نبوده است به همین علت سرمایه گذار ها فرار می‌کنند باید برنامه‌ریزی مدونی انجام شود تا مردم بتوانند علاقه‌مندی خود را در استان خوزستان حفظ کنند.
این فعال اقتصادی با تاکید بر این که هیچ خوزستانی نیست که عرق به خاکش را نداشته باشد و علاقه مند به خوزستان نباشد، اضافه می کند: وقتی شرایط وجود ندارد، خدمات عمومی که بسیار هم موثر است به نحو مطلوب نیست، لاجرم مردم می‌روند جایی که خدمات برای آنها فراهم باشد، حتی عوارض شهری مثل آب و برق، مدیریت پسماندها باید طوری باشد که مردم بتوانند امکاناتی را که در کلان شهر اهواز وجود دارد به بهترین نحو ممکن استفاده کنند.
عقب افتاده‌گی در همه زمینه ها
او با بیان اینکه تعداد شهر های خوزستان نسبت به استانهای دیگر بیشتر است، اظهار می کند: یک زمانی استان خوزستان بهترین استان از لحاظ تکنولوژی و خدمات بوده است، چرا حالا باید در رتبه ۲۸ و ۲۹ باشد؟ ما در همه زمینه ها عقب افتاده‌ایم. درست است که هشت سال جنگ تاثیر زیادی در این عقب گردی دارد اما بخش زیادی از آن عدم برنامه‌ریزی مناسب است.
پورحاجت اقتصاد خوزستان را یک اقتصاد دولتی می داند و می گوید: باید خدماتی که ارائه می شود به نحو مطلوبی فراهم شود، مردم به دنبال آسایش و آرامش اند و این بدیهی است که ما از شاخص دنیا و شاخص های توسعه عقب هستیم، باید تلاش کنیم به جای اینکه فرار سرمایه و مهاجرت زیاد شود مهاجرپذیر هم باشیم.
اوتاکید می کند: در این عصردر بسیاری از مناطق جهان و حتی ایران برای مهاجرت پذیری سرمایه گذاری می شود، البته بخشی از آن به اشتغال مربوط می شود که رنکینگ ما در کشور خیلی بد است. برنامه ریزی ها فقط برای دستگاه های دولتی است و هیچ کمکی برای تقویت بخش نیست در حالیکه نیازمندیم بخش خصوصی تقویت شود.