خرمای آبادان به علت کیفیت بالایی که دارد از معروف ترین خرماهای جهان به شمار می رود به گونه ای که برخلاف سایر مناطق کشور، خرمای برداشتی از نخلستان های این شهرستان به سرعت صادر می شود و معمولا کمتر در بازارهای داخلی می توان آن را یافت. خرمای آبادان و مناطق همجوار ارزی آوری فراوانی برای کشور داشته و رونق اقتصادی خوبی در منطقه ایجاد کرده است.

متاسفانه جنگ و بدتر از آن شور شدن آب اروندرود باعث از بین رفتن نخلستانهای بی شماری در آبادان شده و اغلب نخلداران عطای کار را به لقایش بخشیده اند و با مرگ نخل های خود کنار آمده اند.

منیوحی مهمترین دهستان اروندکنار است که دارای روستاهای مهمی همچون؛ ابوغزلان، خزعل آباد، ابوعقاب، کوت، ابوشکر، کوت شنوف، ابوخضراوی، ابودیره، سلیم، عفادله و آلبوحمید است. مهمترین فعالیت مردم کشاورزی در نخلستانهای این منطقه است و خرمای معروف برخی از محصولات به نام این منطقه در گذشته بوده است ولی بعد از پایان جنگ تحمیلی و بازگشت مردم جنگ زده به دیار خود دیگر منیوحی چون گذشته نشد چرا که مشکلاتی چون شوری آب باعث خشک شدن و از بین رفتن بخش عظیمی از نخلستانهای این منطقه مهم شده است.

در سال های اخیر علاوه بر شوری و نبود آب، هدایت فاضلابهای مناطق همجوار نیز مزید بر علت شده است تا نخل های سر به فلک کشیده منیوحی نفس های آخر خود را می کشند چرا که فاضلاب به علت داشتن مواد سمی، قاتل نخلستان ها به شمار می رود.

نخلستانی که زیبا بود

سید احمد موسوی از اهالی و کشاورزان منطقه نهر ابوشکر منیوحی در گفتگو با خبرنگار مهر می گوید: زمانی نه چندان دور این منطقه سرتاسر پوشیده از نخل های زیبا بود.

وی می افزاید: بهترین و مرغوبترین نوع خرما را می توانستید از نخلستان های منطقه منیوحی در آبادان تهیه کنید، بعد از اتمام جنگ، بخش عظیمی از این نخلستانها بر اثر اصابت موشک و ترکش های خمپاره از بین رفتند ولی مردم این منطقه از همان ابتدای بازگشت همت کردند و مجددا شروع به کشاورزی و کاشت درختان خرما در نخلستانهای این منطقه کردند.

موسوی تصریح می کند: شهرکی با وسعت زیاد مقابل نهر ابوشکر در همان اوایل بازسازی ساخته شد ولی عجیب تر از آن این بود که طرحی برای فاضلاب شهری آن اندیشیده نمی شود و مسئولان مربوطه ناچار می شوند فاضلاب آن را به سمت انهار مزارع مردم هدایت کنند.

وی می گوید: اگر این فاضلاب تصفیه می شد مردم مشکلی با آن نداشتند ولی فاضلابی که حاوی مواد شیمیایی حاصل از مواد شوینده و باکتری های مضر است چگونه بر نخلستانهای این منطقه تاثیر منفی ایجاد نمی کند!؟

وی به پیگیری های اهالی این منطقه نیز اشاره می کند و می گوید: برای برون رفت از این معضل، پیگیری های زیاد و نامه نگاری های فراوانی با مرکز استان و همچنین تهران انجام دادیم ولی متاسفانه مسئولان حاضر نیستند به درد دل مردم مظلوم این منطقه گوش دهند چه برسد حرکت مثبتی نیز انجام دهند.

پیگیری هایی که نتیجه نداد

دهیار روستای ابوشکر در گفتگو با خبرنگار مهر، هدایت فاضلاب های شهرک روبروی نخلستانها را مشکلی اساسی در پیشرفت کشاورزی این منطقه عنوان می کند.

حبیب یعقوبی می گوید: در خصوص دفع آب های سطحی زمان بازسازی، تمامی منازل و شهرک واقع در شرق جاده منیوحی فاضلاب آنها به سمت غرب جاده که مرکز نخلستانهای این منطقه است هدایت شد.

وی می افزاید: پیگیری ما این بود که منازل و شهرک شرق جاده منیوحی فاضلاب های آن به سمت منطقه خزعل آباد هدایت شود نه به سمت نخلستانها ولی متاسفانه به رغم پیگیری های ما در دهیاری نتیجه ای حاصل نشد.

دهیار روستای ابوشکر در پایان می گوید: از آبفای شهرستان آبادان و همچنین جهاد کشاورزی و بنیاد مسکن مجددا تقاضا داریم از سرازیر شدن این فاضلاب مخرب و خطرناک و مضر بر نخلستانهای این منطقه جلوگیری کنند تا مانع از بین رفتن کشاورزی در این منطقه شویم.

مردم با هزینه خود آب را لوله کشی کردند

رئیس شورای روستای نهر ابوشکر در گفتگو با خبرنگار مهر از بی مهری برخی مسئولان به روستاهای این منطقه خبر می دهد و فاضلاب را بخشی از مشکلات عدیده مردم روستاهای این منطقه عنوان می کند.

منصور حسونی می افزاید: با این که سه دهه از زمان جنگ می گذرد ولی شاهد هستیم که مردم ناچارا با هزینه خود لوله کشی آب شرب را متحمل شدند.

وی تصریح می کند: مشکل اساسی امروز مردم روستا همین سرازیر شدن فاضلاب شرق جاده منیوحی به سمت نخلستانهای مردم است.

حسونی می گوید: نهر ابوشکر این منطقه که زمانی آب شیرین از اروند به سمت نخلستانهای روستا در آن جریان داشت امروز به جای آب، فاضلاب آن هم از نوع مواد شوینده و شیمیایی در آن جریان پیدا کرده است که علاوه بر ایجاد زشتی و آلودگی و بوی بد و جمع شدن حشرات نخلهای این منطقه که با زحمت و مشقت زیاد به دست آمده اند به خطر انداخته است و مسئولان توجهی به این معضل زیست محیطی متاسفانه نمی کنند.

گزارش: مهدی بحرانی پور – مهر