دستور اخیر مدیریتی در شستا مبنی بر عدم پرداخت پاداش به اعضای حقوقی و حقیقی شرکت‌های تابعه زیر مجموعه‌، اقدام امیدوارکننده‌ای بود که باعث شد مبلغ پرداختی در این بخش به صفر برسد. با این دستور اعضای هیئت مدیره ۱۸۷ شرکت مدیریتی زیر مجموعه شستا دیگر پاداش و مبالغی با این عناوین نمی‌گیرند.

‎پیش‌تر نیز با پیگیری وزیر کار، لیست بدهکاران ۱۳ هزار میلیاردی برای وصول مطالبات و پیگیری قضائی، انتشار اسامی هیات مدیره‌ها با رویکرد جوانگرایی را  در دستور کار گذاشته شد و به سرعت انجام شد. آشنایان با ساختار این شرکت می‌دانند  که کوچکترین تغییر، انرژی مدیریتی فراتر از تصور لازم نیاز دارد و به همین دلیل نیز در بررسی عملکرد شش ماهه دوره جدید این شرکت نمره “قابل قبول” را برای آن لحاظ می‌کنند.

برای نشان دادن سختی کار در این شرکت‌ها جمله‌ای را از علی سرزعیم، معاون وزیر کار وام می‌گیریم که گفته بود: «بنگاه‌های ما برای اینکه بتوانند فعالیت کنند باید رضایت افراد و بخش‌های زیادی را برآورده کنند، اولا یک سری وزارتخانه‌ها باید مجوز بدهند بعد باید دم استاندار، فرماندار، بعد باید اطلاعات، نیروی انتظامی و نیرهای امنیتی را راضی بکنند در کنار اینها باید دم امام جمعه و نماینده مجلس را نیز ببینند تا بتوانند به صورت عادی کار کنند»(نود اقتصادی،۹ اردیبهشت).

معضلات و مشکلات این روزهای شرکت سرمایه‌گذاری تامین اجتماعی با وجود اینکه کمی بهبود یافته ولی هنوز معضلات درون و بیرونی که بر این شرکت تحمیل می‌شود کم نیست. دخالت نمایندگان مجلس در انتصابات مدیران عامل و اعضای هیئت مدیره یکی از بزرگترین معضلات است.

دخالت نمایندگان مجلس در عزل و نصب‌ اعضای هیات‌مدیره و مدیران‌عامل شرکت‌های زیرمجموعه شستا بیشترین ضربه را به این شرکت زده است، اگر حرف آن نماینده با فشارها به کرسی بنشیند و شخص مورد نظر به عنوان مدیرعامل منصوب شود تازه شروع سرویس‌دهی از امکانات و درآمدهای شرکتی است که قرار بوده مجموعه‌ای بین‌النسلی باشد.

‎دومین معضل این روزها در شستا سیستم عریض و طویل و بسته این شرکت است که در مقابل تغییرات به شدت مقاوم است، گاهی دستوری از سوی شستا و یا هلدینگ‌ها به شرکت‌های زیر مجموعه ابلاغ می‌شود که در پایین‌ترین سطح ممکن و حتی در سطح یک مدیر میانی یا مدیرعامل شرکت در قبال آن تغییرات مقاومت می‌شود. تغییر این سیستم “مقاوم در برابر تغییر” هم به راحتی امکان‌پذیر نیست.

‎سومین معضل ، پیرمردهای چسبیده به صندلی هستند که روزهای آخر عمر کاری خود را پشت سر می‌گذرانند، این مدیران دیگر قدرت و جسارت تغییر را ندارند و علاوه بر اینکه احتمالاً “با سیاست‌های مدیریت کنونی” همسو نیستند، به دنبال حقوق چند ده میلیونی و امکانات‌اند که در گوشه‌ای بنشینند و تا بازنشستگی مدیریت کنند.

‎مدیران ناکارآمدی که هر کدام به نمایندگی از یک طیف و یا یک فرد سیاسی و ذی‌نفوذ در ساختار شستا جا خوش کرده‌اند، معظل مهم دیگر هستند. برای تغییر یک مدیر میانی در یک شرکت فشارهای خارج از تصور وارد می‌شود و اگر اراده و عملکرد سالم و به دور از حاشیه در شستا حاکم نبود مصونیت از این شرایط بسیار سخت می‌شد. برای تغییر یک مدیرعامل یا مدیر هلدینگ متخلف گاهی فشار و لابی و اعمال نفوذهایی صورت می‌گیرد که آن مدیر متخلف برکنار نشود. عبارت “مدیران متصل” را در مورد این مدیران باید بکار برد، مدیرانی که اگر یک نفرشان را تغییر دهی جیغ هزاران نفر بلند می شود و اینجاست که جوسازی‌ها شروع می‌شود.

‎اگر مدیریت شستا به سمت «جوان مومن انقلابی» که نه تعارض منافع دارد و نه به دنبال رانت است، گام بردارد و تزریق این نیروهای شایسته، جوان، جسور و خوش فکر را در شرکت‌ها سر لوحه کار خود قرار دهد قطعاً روزهای بهتری در انتظار این شرکت عظیم اقتصادی است.

‎ادامه مدیریت با مدیران کارنابلد سابق سم مهلکی است.  شستا نیازمند تغییر است. بررسی لیست اعضای هیئت مدیره شرکت‌های زیر مجموعه این شرکت سرمایه‌گذاری نشان می‌دهد که تعدادی از این اعضا که سال‌هاست در این جایگاه حضور دارند، مسن و با مدرک تحصیلی نامرتبط و سفارشی هستند که به دلیل کهولت سن ماشین امضای برخی‌ها شده‌اند.