عـصــر جـنــوب| asrejonoob.ir: استاندار خوزستان دکتر شریعتی جمله مناسبی درباره روابط و ضوابط شرکت‌های مادر تخصصی نفت و گاز و پتروشیمی و درکل دولت، با مجموعه‌های درون استان خوزستان به کار بردند؛ خوزستان به کشور در حد یک هواپیما سرویس می‌دهد و کشور به خوزستان در حد یک پیکان…
این جمله را باید سر در تمام ارگانهای دولتی در خوزستان به خط زرین نگاشت و به همه امور دیگر نیز تعمیم داد. با این مقدمه به سراغ بخشنامه اخیر پتروشیمی ها میروم که متاسفانه آخرین تیر زهرآگین را نیز بر پیکره‌ی تیپا خورده کارگری و کارمندی شرکت‌های پتروشیمی فرود آورده و مستقیما ورزش‌های همگانی و غیر قهرمانی را هدف قرار داد و هرگونه هزینه کرد برای ورزش‌های همگانی کارمندی و کارگری را ممنوع نموده است.
استان خوزستان به علت عدم رعایت استانداردهای زیست محیطی و تخلفات عدیده شرکت‌ها به بهانه هزینه های بالای رعایت این استانداردها متاسفانه آلوده ترین استان کشور است و همه کسانی که به هر نحوی در چنین محیطهایی آمد و شد دارند بلاشک در معرض انواع و اقسام بیماری ها و اختلالات روانی هستند. دولت‌ها باید برای کاهش خطر ابتلا به انواع بیماری های صعب العلاج علاوه بر افزایش خدمات درمانی در استان ما، به فکر پیشگیری نیز باشند و تمهیداتی برای حفظ سلامت روان و جسم کارگران و کارمندان خود و در مرتبه بعد همه ساکنین شهرهای مجاور صنایع آلاینده باشند.قطعا یکی از مهمترین این راه‌ها گسترش و ارتقا سلامت همگانی با توسعه ورزش‌های جمعی و غیر قهرمانی ست.به عبارتی کارگران و کارمندان مجموعه‌ها باید در مسیر تشویق و ترغیب به ورزش و تقویت بعد جسمانی و ذهنی قرار گیرند و این مهم وظیفه هیچ کس به غیر از مدیران همان صنایع نیست. اگر از بعد اقتصادی نیز به مسئله نگریسته شود بر اساس تحقیقات موثق جهانی، هزینه پیشگیری از بیماری های جسمی و روحی به مراتب کمتر از هزینه های کمرشکن درمان آنهاست. از سویی حفظ روحیه و نشاط کارمندان و کارگران هر مجموعه باید در صدر برنامه های مدیران آن مجموعه قرار گیرد و اساسا همه تلاش بشر برای بهبود استاندارد زندگی و آفرینش شادی و نشاط در انسان است. حال تصور کنید چه چیزی به جز ورزش‌های جسمی و ذهنی می‌تواند چنین نشاطی در کارگر و کارمندی ایجاد کند که از صبح تا شام در تلاش است و مجبور است در دماهای بالای پنجاه درجه خوزستان کار کند و چرخ صنعت پتروشیمی کشور را بگرداند؟ اگر همین کارگران و کارمندان صبور و تلاشگر از اندک روزنه‌های نشاط و شادی و حضور در جمع های نشاط آور محروم شود چگونه می توان انتظار رشد و شکوفایی داشت؟! امید بسیار داریم که عقلا و بزرگان صنعت نفت کشوراجازه ندهند به بهانه کاهش هزینه های جزئی و ناچیز، هزینه‌های به مراتب سنگین‌تر در آینده نه چندان دور به مردم خوزستان و به تبع آن به صنعت کشور تحمیل شود.