عصر جنوب: ماندانا صادقی نوشت؛

یک:

سینما حقیقت که در آبادان برگزار شد، عده ای تا بن دندان مسلح شدند، برای جنگ. با دلایلی چون:”این فیلمسازها کمونیست اند”،”چرا ما باید در بازکن تهرانی ها باشیم” ،”این همه پول باید برای آسفالت هزینه شود نه چلو خورشت تهرانی ها”، “این سینما اسلامی نیست” و اینکه”خروجی این برنامه برای سینما و سینماگران بومی چیست؟”.

نهایت امر این شد که در مراسم اختتامیه، سخنرانی استاد ناصر تقوایی نیمه تمام ماند، و چند جوان بی وقفه توی سالن سینما نفت صلوات فرستادند و برگزارکنندگان را مجبور کردند که جلسه را هرچه زودتر تمام کنند.

سینما حقیقت با هر هدفی که در اجرا برای آن در نظر گرفته شده بود وبا هر نتیجه ای که از آن به دست آمد به مدیران منطقه نشان داد که با یک جامعه کنشگر روبه روست.

جامعه هنرمندان مستقل، جامعه هنرمندان نیمه دولتی، جامعه وفادار به جریان های ارزشی؛ و جامعه شهری، هرکدام به فراخور نیازها و منافعش از این جشنواره، نسبت به آن موضع گرفتند.

نکته مهم این جاست که هرکدام از این گروه ها که با یکدیگر زاویه های فلسفی و اندیشه ایی دارند در یک مورد از موضع نسبتا واحدی سخن می گفتند:”ما دیده نشده ایم و چرا؟”

دو:

۲۴ اردیبهشت تا ۳ خرداد سالن ۱۷ شهریور آبادان شاهد یک برنامه سرگرمی – تفریحی بود به مناسبت آزادسازی خرمشهر قهرمان. در این برنامه منطقه آزاد اروند با دعوت از هنرمندان کشور سعی داشت رونقی به فضای خسته شهر بدهد و شادی عمومی را در منطقه تقویت کند، و از این راه ظرفیت های منطقه آزاد اروند را معرفی کند.

هنرمندان تهرانی بودند. وانت بار منطقه آزاد با بلندگو در خیابان ها به راه افتاد برای اطلاع رسانی.(الحق که تبلیغات با معیارهای بین المللی مطابقت تام و تمام دارد). منطقه آزاد اروند در طی این روزها از “شبکه تهران “آنتن کرایه کرد و برنامه زنده با اجرای امیر جوشقانی هر شب به مدت یک ساعت مهمان خانه های تهرانی ها بود و با پخش برنامه  و تیزرهایی چون غروب فریبنده اروند و میدان سینما نفت و پل شهید جهان آرا و کات های سریع به نخلستان و… موسیقی بندری به معرفی منطقه آزاد اروند پرداخت. البته با مصاحبه هایی از استاندار و… .

جامعه شهری و جامعه هنری دوباره واکنش نشان داد، رسانه ها به موضوع وارد شدند و صدا وسیمای آبادان در موضع های غیر علنی این کار را تلویحا توهین به امکانات فنی و کادر متخصص خودش تلقی کرد. هنرمندان بومی توانایی هنرمندان غیر بومی را ضعیف و غیر قابل توجه ارزیابی کردند و عدم شفافیت در اعلام هزینه ها شایعه ها را از صد میلیون تومان به یک میلیارد تومان افزایش داد.

جامعه شهری اعلام کرد که به آسفالت نیاز دارد، لوله کشی گاز، ترمیم وتوسعه سیستم فاضلاب و… و منطقه آزاد بدون توجه به نیازهای فرهنگی شهروندان و نخبگان به راه خودش ادامه داد.

سه:

همایش بین المللی آسمان بچه ها به میزبانی منطقه آزاد اروند در ۵ مهر شروع به کار کرد. ۵۰ میهمان خارجی از ۱۵ کشور جهان.(آذربایجان، آرژانتین، آلمان، ژاپن، سوریه ترکیه، تاجیکستان، پاکستان، افغانستان، لبنان،مصر، هند، عراق و فلسطین ) به این جشنواره دعوت شدند. و شاعرانی هم از ایران. گروه موسیقی از فلسطین و گروه موسیقی تاجیکستان، در این همایش برنامه زنده داشتند.

همایش بین المللی آسمان بچه ها جشن پیروزی مقاومت بچه های غزه است در مهر آبادان.

بچه های غزه الان در غزه مدرسه ندارند، پدر ندارند، مادر ندارند و البته امنیت پایدار هم ندارند و توی سرشان تا ابد صدای بمب است و خاطره آژیر و…من می فهمم. من کودک آبادانی آن روزهام. کسی که صدای جنگ را می داند و می فهمد آسمان سیاه شهر یعنی چه و معنی محاصره و پیاده رفتن به سربندر از راه حفار را می داند و بغضش از سقوط خرمشهر هنوز از گلویش پایین نرفته است.

بچه های غزه و بچه های آبادان اتفاقا یک درد مشترک دارند! چون بچه اند، چون بی پناهند، و چون توانایی دفاع کردن ندارند، همه پشت سرشان سنگر می گیرند و دوست دارند که از آنها قهرمان بسازند و به نامشان در برج میلاد تهران صد نفری عکس یادگاری بگیرند. و در پناه آرامش و حراست برج موسیقی گوش بدهند بی کفن پوشان . عصرانه و شام میل کنند و گپ وگفت های هنری بزنند در لابی هتل های تهران و آبادان.

این همایش بچه های غزه نیست. همایش بچه های آبادان هم نیست این همایش آقای قزوه و بچه هایش است … .

اگر پول این جشنواره را حوزه هنری تهران داه است با همکاری شهرداری تهران و کانون پرورش فکری تهران و شاعران و نویسندگان تهرانی در آن شعرخوانی می کنند و اختتامیه اش هم در تهرن باید برگزار شود چه اصراری است که از نام بچه های خرمشهر و آبادان استفاده ابزاری شود؟

آقایان مسئولین منطقه آزاد اروند لطفا برای این که زیر منت پول تهرانی ها نباشید سال دیگر این برنامه را اجرا کنید و روی همه پوسترها به همه زبان های زنده دنیا بنویسید همایش بچه های غزه و سده.

“می دانید که سده کجاست.”