زنان بخش بزرگ و مهمی از هر جامعه ای هستند که در پرورش هر جامعه ای نقش اساسی بازی می کنند و به همین دلیل لازم است که به درستی نیازهای آنها تامین شود تا بتوانند در کمال آرامش، آینده سازان جامعه را تربیت کنند.

بستر سازی مناسب برای داشتن خانواده هایی سالم و در نتیجه جامعه ای سالم نیاز به آموزش و امکاناتی دارد و لازم است اقدامات اصولی در این رابطه صورت گیرد.

این در حالی است که معاونت ریاست جمهوری در امور زنان چندی پیش اعلام کرده بوده که پیشنهادی برای ایجاد یک خانه امن برای حمایت و صیانت از زنان در برابر خشونت، ارائه شده است؛ در صورتی که این فقط بخشی از مشکل را حل می کند.

در واقع چنین اظهار نظرهایی به نوعی رفع تکلیف کردن از خود است و ضروری است مسوولان با تشکیل گروه های تخصصی در رفع مشکل زنان از پایه و اساس و همه جانبه بکوشند.

خشونت جنبه های مختلف دارد؛ کدام خشونت می خواهد رفع شود؟
دبیر ائتلاف اسلامی زنان در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری انتخاب خبر در رابطه با پیشنهاد معاونت رئیس جمهور در امور زنان مبنی بر ایجاد مرجع ملی صیانت از زنان در برابر خشونت گفت: در دولت قبل لایحه ای با موضوع امنیت زنان نوشته شده بود که مناسب بود و برای شروع، همین که چنین موضوعی طرح شده بود، به نفع جامعه زنان بود.

توران ولی مراد افزود: باید توجه کرد که خشونت انواع مختلف دارد. وقتی از خشونت خانگی صحبت می شود از انواع مختلف از جمله: خشونت های جسمی و جنسی، روحی و روانی، حقوقی و اقتصادی صحبت است که بخش مهمی از آن به روابط بین فردی مرتبط است. خشونت هایی که می تواند در اقدام اول به ظاهر، عوارض جسمی نداشته باشد، ولی هم زوجیت و هم روح را می فرساید مثل: قهر کردن، مسخره کردن، فریاد زدن و تحقیر کردن که خشونت های کلامی هستند و عشق و زوجیت و احترام متقابل و رابطه سالم و خانواده شاداب را نشانه می گیرد.

مدیر مسوول شبکه خبری ایران زنان ادامه داد: خشونت حتی در ابعاد مختلف خانگی و اجتماعی و دولتی هم هست؛ به معنی عملکردهایی که دولت انجام می دهد و باعث خشونت می شود. با توجه به این ابعاد، سوال این است که آن مرجع صیانت قرار است کدام خشونت را رفع کند؟

وی افزود: خشونت اگر تعریف شود چه در بعد خانوادگی و چه در بعد اجتماعی، صیانت افراد در برابر خشونت باید مرحله بندی شود و در ابعاد مختلف با آن مقابله شود. از شناخت و تعریف از خشونت تا فرهنگ سازی و آموزش برای تقابل با آن و هم حمایت های قانونی و اجتماعی و اقتصادی لازم است. بدون عملی کردن این راه ها، ایجاد محلی برای صیانت از خشونت های افراطی علیه زنان چه میزان از مشکلات را حل می کند؟

دبیر ائتلاف اسلامی زنان و مدیر مسوول شبکه ایران زنان توضیح داد: آن چه ضرورت دارد این است که همه خانه ها برای زنان و مردان و فرزندان، خانه هایی باشد که در آن امنیت و آرامش وجود دارد. این باید قدم اول باشد تا از خشونت، پیشگیری شود. احتیاج داریم که سیستم به سمتی برود که از بروزخشونت، جلوگیری شود. در نهایت البته مکان هایی لازم است تا از آسیب دیده حمایت شود آن هم مبتنی بر فرهنگ و داشته های خودمان که آن خود، حرف دیگری است.

ولی مراد تصریح کرد: قبل از فعال شدن و در نظر داشتن راهکارهای پیشگیری و درمان، ساختن خانه های امن برای زنان آسیب دیده می خواهد کدام درد را درمان کند؟ قدم های اول و اساسی که برداشته شود، آن ساختن خانه های امن می تواند کارآمد باشد که در واقع برای افرادی است که در شرایط بیمارگونه، زندگی می کنند.

خانواده ها و خانه ها باید برای زندگی، امن شوند
وی با تاکید بر این که چیزی که در حال حاضر جامعه ما نیاز دارد این است که دولت به خصوص در بخش معاونت رئیس جمهور در امور زنان موظف است مسیری را برود که خانواده ها و خانه ها برای زنددگی، امن باشند اظهار داشت: زنان باید در خانواده ها و در بین اعضای خانواده خود احساس امنیت و آرامش کنند اما متاسفانه در این مسیر نه اقدامی درست و به جا انجام گرفته و نه برنامه ای عرضه شده است.

دبیر ائتلاف اسلامی زنان اذعان داشت: ما منتظریم که ریاست جمهور و دولت در جهت رفع مشکلات زنان و خانواده حرکت های ملی کنند. منتظر بودیم که معاونت ریاست جمهوری برنامه هایی همه جانبه و ملی در جهت دستیابی به خانواده سالم و برقرای امنیت در خانواده ها اقداماتی اجرا کنند.

ولی مراد تصریح کرد: به فرض که خانه هایی به عنوان پناهگاه هم ساخته شد اما مساله این است که ساختن این خانه ها در چهارچوب جامعه و مفید برای شرایط امروز جامعه ایرانی نیست زیرا در جامعه ما زنی که مشکل دارد و احساس ناامنی می کند خانه امنش خانه پدری اش است که آن جا همه گونه حمایت را دریافت می کند.

ولی مراد افزود: در جامعه ما خانه پدر و مادر یا خواهر و برادر و اگر هیچ یک از اینها هم نبود خانه دوست، خانه امن برای یک زن محسوب می شود. ساختن خانه های ویژه، آخرین مرحله و برای نادرترین شکل و سخت ترین است. اگر بدون این که از مسیری که متناسب با این جامعه است برویم تازه مشکلات بر مشکلات زنان و خانواده و جامعه اضافه می شود.

زنان نیاز به حمایت های جانبی و نظارت دارند نه فقط خانه های امن
ولی مراد با بیان دلیل این امر تاکید کرد: زنان حمایت های جانبی و نظارت را احتیاج دارند و زنی که مورد خشونت واقع شده باید حمایت های همه جانبه را کسب کند اما ساختن خانه های ویژه به عنوان پناهگاه امن، پلیس، شهرداری و مراکز دیگر را هم وارد می کند که البته در جوامع غربی به دلیل پایین بودن ارزش های خانوادگی و میزان خشونت بالا، به دلایل مختلف خانه های امن ایجاد شده که زنان به آنها پناه ببرند.

وی یادآور شد: در کشور ما به فرض این که خانه های امن هم ساخته شد باید توجه کرد که زنان، تنها نیستند؛ فرزندانی را نیز همراه خود دارند. آنها را می خواهند چه کنند؟ بنابراین باید همه جانبه به این مساله نگاه شود. اگر بروند به سوی این که برای امنیت زنان، پناهگاه بسازند، در واقع زدن شیپور از دهانه گشاد آن است. باید لوایحی تنظیم شود و طرح هایی به اجرا درآیند و اقداماتی در جهت رسیدن به خانواده مطلوب و سالم انجام شود که خانه ها برای اعضای خانواده و برای زنان، مکان امن و آرامش باشد.

مدیرمسوول شبکه ایران زنان تاکید کرد: ما نیاز به لوایحی داریم که خانواده ها را به سمت خانواده های مطلوب و سالم سوق دهد و امنیت برای زن، مرد و کودکان فراهم شود نه این که قبل از پرداختن برای حل مشکل هم بروند سراغ موارد خاص.

ولی مراد بیان داشت: بیایند خشونت را در خانه تعریف کنند تا معلوم شود برای این که همه خانه ها برای زنان و مردان و کودکان، محل امن و آسایش باشد، کار اساسی انجام نشده است. با این اوصاف اگر پناهگاه بخواهد ساخته شود مکان کم می آورند و حکایتش می شود مثل حکایت زن سرپرست خانوار؛ به جای این که کاری کنند که زندگی ها سالم و شاداب و برقرار باشد رفتند به سراغ مسیری که زن و مرد برسند به نقطه جدایی.

وی افزود: اگر خشونت جسمی، جنسی، روانی و کلامی را در نظر بگیریم همه زنان باید جلوی این خانه های امن، صف بکشند و خشونت های حقوقی و روانی هم که در خانه ها کم نیست. امروز دولت باید برود سراغ مسیری که مردان و زنان نسبت به هم خشونت اعمال نکنند. قوانین حمایتی لازم است، آموزش و فرهنگسازی و آموزش و تربیت جامعه لازم است. خشونت خانگی را هم فقط مردان انجام نمی دهند؛ هر دو مرتکب می شوند زیرا اگر از مردان، خشونت جسمی و مالی دیده می شود از زنان نیز خشونت های روانی و روحی و کلامی دیده می شود. ازدواج، زوجیت(همسری) و خانواده های ما دچار مشکل است، باید به فکر رفع مشکل باشند.

ولی مراد خاطرنشان کرد: برگزاری جلسه و کارگروه و دید و بازدید و سخنرانی، مشکلات را حل نمی کند اقدام عملی لازم است. انجام کارهایی تک بعدی که در کل مجموعه دولت دیده نشده است، دردی را دوا نمی کند. شعار و وعده، مشکلی را حل نمی کند؛ طوری که برای بیمه زنان خانه دار حدود ۱۲ سال است که حرفش را زده اند و بهره برداری سیاسی اش را کرده اند ولی از عملی شدن خبری نبوده است. حالا که دیگر جای بهره برداری ندارد رسیده اند به این که توپ را در زمین خود زنان بیاندازند و مهریه زنان را به اسم بیمه از آن ها بگیرند.

روابط زن و مرد درون خانواده باید سالم سازی شود
وی با بیان این که امیدواریم موضوع امنیت و سلامت زنان در برابر خشونت مثل همان بیمه زن خانه دار، محملی برای بهره برداری سیاسی نشود و در نهایت نشود توپی که در زمین خانواده ها باقی می ماند، ادامه داد: ابتدا سالم سازی روابط بین زن و مرد درون خانواده عملی شود و زیرساخت ها و راهکارهایی که زوجیت(همسری) و خانواده و خانه را محل امن برای زنان و مردان می کند انجام شود نه اینکه بروند سراغ موارد ویژه. وقتی زمینه سازی امنیت خانه ها فراهم نشده از کدام خانه های امن برای زنان خشونت دیده حرف زده می شود؟

به گزارش انتخاب خبر، این فعال حقوق زنان اذعان داشت: باید یک تصویر کامل حمایت از زنان به دست دهند. در شرایط فعلی اگر قرار باشد خانه امن ساخته شود و خشونت های خانگی اگر تعریف شود معنایش این است که همه زن ها باید به چنین مکانی بروند. دولت باید دنبال این باشد که برای همه زنانی که ازدواج کرده و بچه دارند و آنهایی که بعدها می خواهد ازدواج کنند یک خانه امن بسازد. اشکال این است که مسوولان، برنامه عملی نمی دهند، از کل به جزء نمی روند و حداکثر می خواهند بعضی امور را سروسامان دهند که سروسامان هم نمی گیرد چون اصل و ریشه را رها کرده اند و این مشکلی را حل نمی کند. باید به زیر ساخت ها پرداخته شود و از کل به سمت جزء بیایند.

معاونت امور زنان باید طرح های زیرساختی متناسب با فرهنگ جامعه ایرانی ارائه کند
توران ولی مراد تاکید کرد: از معاونت رئیس جمهور توقع می رود که به طرح های اساسی و زیرساختی متناسب با فرهنگ و جامعه ایرانی بپردازد. لوایحی را به جریان تصویب بیاندازد و تاسیس بنیادهایی را پی بگیرد که حاصل آن برقراری امنیت و سلامت و شادابی درخانواده ها باشد. طرح ساختن محل صیانت، حداکثر کاری را که بکند می خواهد محل امن زنانی باشد که در خانه با خشونت روبرو هستند در حالی که در قدم اول باید کاری کنند که خانه ها برای همه زنان و مردان محل امن و آسایش باشد. مشکل کنونی ما شکل دادن خانواده های سالم است که بر اساس همین جامعه اسلامی-ایرانی خودمان باید ساخته شود.

وی افزود: مسایلی که بر سر راه ازدواج است نشان می دهد که خانه های سالم نداشته و نداریم که این امر، در فرار جوانان از ازدواج، نقش دارد. از سوی دیگر، کسانی هم که ازدواج می کنند آمارها نشان از میزان طلاق بالای سال اول تا پنجم دارد و کشمکش ها و تنش ها در خانواده ها؛ چرا که نه همسرداری برایشان تعریف شده و نه آموزش دیده اند و نه تربیت شده اند و نه از ابعاد دیگر، خانه برایشان محل امن شده است. این ها همه نشان دهنده نداشتن تعریف درستی از خانواده سالم و مطلوب و مهمتر از آن، انجام ندادن اقداماتی در این راستا است.

مدیر شورای همکاری های زنان اظهار داشت: مسوولین، شعار می دهند و وعده و طرح هایی را هم که به جریان می اندازند امتیازاتی است که خوب هم فال است و هم تماشا؛ مثلا تور مطالعاتی در مورد زن سرپرست خانوار به فنلاند که معاونت امور زنان آن را انجام داده قرار است کدام درد از زن سرپرست خانوار جامعه ما را حل کند؟ یک فرد عادی و عامی هم می داند که زن سرپرست خانوار به حمایت های قانونی و فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی نیاز دارد؛ “زن تک والد با فرزند” کشورهای اروپایی و غربی در ابعاد فرهنگی و اجتماعی و حقوقی و اقتصادی کجا و “زن سرپرست خانوار” جامعه ایرانی کجا؟

توران ولی مراد در پایان یادآور شد: زدن این گونه سخنان، بیشتر نشان دهنده بهره برداری سیاسی از موضوع است و در بهترین حالت، انجام کاری در حد شعار است تا حل مساله؛ در صورتی که برای اقدام عملی باید از کل به سوی جزء حرکت کرد. همان گونه که در مورد بیمه زن خانه دار، عملکردها نشان داد که جز بهره برداری سیاسی، چیزی دیگری نبوده است و سوار این اسب شده و رانده اند و حالا دیگر وبال گردنشان شده و توپ را در زمین خود زنان انداخته اند.

اعظم شکوهی/