عصر جنوب: به او می گویند تو ملی پوش نیستی! دو مدال طلا در دو رشته را تنها به فاصله چند ساعت کسب می کند. مهناز امینی که ۳۷ ساله است موفق شد در مسابقات «پارا آسیایی اینچئون»کره جنوبی در رشته های پرتاب وزنه و نیزه در یک روز دو مقام نخست را تصاحب کند.

به قول خودش “از اینکه توانستم دو بار پرچم کشورم را در کره جنوبی به اهتزاز در بیارم خیلی خوشحالم.” اما از آن روز تا حالا که نزدیک به یک ماه گذشته است هیچ تجلیلی از این ورزشکار که در نوع خود اعجوبه به حساب می آید، انجام نشده است. امینی به غیر از رشته های ذکر شده، علاقه فراوانی به پینگ پنگ هم دارد و قبل از پرتاب نیزه در رشته پینگ پنگ فعالیت داشته است.

چطور شد که از پینگ پنگ به پرتاب نیزه رو آوردید؟

از سال ۸۰  وارد تیم بانوان معلولان و جانبازان شدم و فعالیت ورزشی ام را در رشته پینگ پنگ شروع کردم. در همان سال در لیگ و سوپر لیگ کشور در رده سنی بزرگسالان در رشته پینگ پنگ شرکت کرده و توانستم در مسابقات کشورهای اسلامی مقام دوم را در بخش انفرادی و مقام اول در بخش تیمی را تصاحب کنم. سپس با شرکت در مسابقات بین المللی پکن، به صورت آزاد مقام سوم تیمی را کسب کردم. علاقه اصلی ام پرتاب نیزه بود و بعد از هفت سال وارد این رشته شدم.

ارتباط شما با پینگ پنگ قطع نشد؟

نه. هنوز با دوستانم تمرین می کنم و اتفاقا درخواست داشتم که در مسابقات کشوری همزمان در این رشته هم فعال باشم، زیرا می توانم مقام های کشوری و حتی بین المللی کسب کنم اما متاسفانه قانون دستم را بسته است و مسئولان هم تلاشی نمی کنند که بتوانم همزمان در این رشته هم فعال باشم.

پس بعد از پینگ پنگ به صورت جدی وارد شاخه پرتاب نیزه شدید؟

بله. در ابتدا اینچنین بود که ورزشکار می توانست از پا و لگن برای پرتاب استفاده کند که پارسال این قانون تغییر کرد و مسئولان بنا به دلایلی که خودم هم نمی دانم نامم را از تیم ملی حذف کردند و همین باعث شد که یک سال پرتاب نیزه را کنار بگذارم.

مجدد از مهر پارسال فعالیتم را آغاز کردم و بعد از مدتها تمرین قانون جدیدی آمد که مچ پا تا ران و لگن باید بسته شود و ورزشکار فقط از بالا تنه استفاده کند. سپس گفتند که پرتاب نیزه دیگر امکان پذیر نیست و باید در رشته پرتاب دیسک شرکت کنیم.

چند وقت در رشته پرتاب دیسک کار کردید؟

حدود دو ماه در رشته پرتاب دیسک کار کرده و وارد لیگ باشگاهی کشور شدم که در مسابقات کشوری توانستم مقام چهارم را کسب کنم. بعد از این مسابقات بود که یکی از مربیانم خبر داد دوباره می شود در رشته پرتاب نیزه شرکت کرد. از اردیبهشت پارسال تمریناتم را در این رشته دوباره از سر گرفتم. فدراسیون از من خواست تا پرتاب ۱۸ متر را انجام دهم که من پرتاب ۲۰ متر و ۵۰ سانتیمتر را انجام دادم. یعنی دو متر و نیم بیشتر از خواسته فدراسیون.

دو بار به اردو دعوت شدم و در اردوی دوم بود که نامم را برای پرتاب وزنه نیز وارد کردند. در همان اردو شروع به تمرین پرتاب وزنه کردم. در نهایت برای شرکت در مسابقات پاراآسیایی اینچئون کره جنوبی دعوت شده و در دو رشته پرتاب وزنه و نیزه شرکت کردم.

رکوردهای خوبی در پرتاب وزنه و نیزه داشتید؟

بله. روز ۲۹ مهر ماه گذشته ساعت ۱۰ و ۳۰ دقیقه صبح در مسابقه پرتاب وزنه شرکت کرده و عصر همان روز نیز در رشته پرتاب نیزه حاضر شدم که در هر دو رشته مقام نخست و طلا را کسب کردم. در بخش پرتاب وزنه با ۷ متر و ۹۲ سانتی متر و در بخش پرتاب نیزه با۲۱ متر و ۵۷ سانتی متر، حتی رکورد خودم را نیز شکستم.

چه موانعی بر سر پیشبرد اهداف شما در این رشته است؟

وسایلی که استفاده می کنیم همه فرسوده هستند. هم اکنون بیش از سه هفته است که به مسئولان هیئت نیز مشکلات را منتقل کرده ام اما فعلا هیچ تغییری را ندیدیم. البته شاید مسئولان نیز مشکلات را به تهران منتقل کرده و از آنجا پاسخی نشنیده باشند. در هر صورت ما در زمین جانبازان استادیوم تختی اهواز با وسایل فرسوده در حال تمرین هستیم.

خواسته هایتان از مسئولان؟

مسابقات جهانی قطر را در پیش دارم که در خردادماه سال آینده انتخابی آن انجام می گیرد و آذرماه سال آینده به قطر اعزام می شوم که انتظار دارم مربی خوبی برایم انتخاب کنند. در مسابقات جهانی قطر مسابقات پرتاب نیزه برگزار نمی شود و باید در رشته های پرتاب دیسک و وزنه شرکت کنم.

هم اکنون همه بازیکنان از وضعیت فرسودگی وسایل ورزشی در رنج هستند. درخواست دارم مسئولان، دوستانمان را از نظر مالی حمایت کنند و کیفیت زمین را برای بچه های معلول بالا ببرند تا باعث تشویق بیشتر بازیکنانمان شوند.

مشوق هایان چه کسانی بودند؟

دوستانم، مسئولان باشگاه آزادی که بدن سازی ام را آنجا گذراندم و خانواده حبیبی نیز مشوق های خوبی برایم بودند. جا دارد از دوستان عزیزم، خانواده ام، مادرم، مربی ام سید علی موسوی، باشگاه ورزشی آزادی و نایب رئیس و رئیس هیئت نیز تشکر کنم.

آیا درخواست ملحق شدن به تیم های دیگری را داشتید؟

بله داشتم. البته قبل از این توضیح باید بگویم که خواسته هایم را به مسئولان گفته ام و در صورتی که جوابی دریافت نکردم مجبور می شوم به استان های دیگری بروم. تا حالا درخواست هایی از استان هایی مانند تهران، قزوین، لرستان و آذربایجان داشتم ولی دوست دارم که در شهرم بمانم.

گرفتن دو مدال در یک روز احساس جالبی است؟

بله. به خصوص وقتی مدال را بر گردنم انداختند و دو بار پرچم کشورم را به اهتزاز در آوردم، خیلی خوشحال بودم.

واکنش مسئولان داخلی با شما چطور بود؟

متاسفانه مسئولان داخلی کمتر توجهی نشان دادند. می دانم اگر به کشور دیگری بروم در همان ابتدا ساپورت می شوم. حالا به من می گویند تو فعلا ملی پوش نیستی. لابد چون خواسته هایی دارم این را می گویند. برای شرکت در مسابقات جهانی باید مربی حرفه ای که تکنیک های جدید و مدرن را بداند، برایم در نظر بگیرند.

رفتن به جای دیگر…

مهناز امینی که هنوز کسی صدایش را نشنیده توانست در یک روز دو مدال طلا را کسب کند. اما تاکنون هیچ ارگان یا نهادی از جمله امور بانوان استانداری یا سازمان ورزش و جوانان از این چهره برجسته ورزشی تجلیلی به میان نیاورده است. در همین ابتدا فکر رفتن به جای دیگر به ذهنش خطور کرده و این مقدمه ای دیگر برای از دست دادن استعدادهای استان و کشورمان است.

…………………………………
قاسم منصور آل کثیر – مهر