عصر جنوب رضا میردریکوندی: صدای آژیر خطر درتمام شهر پیچیده بچه ها درخیابان ازترس یه دامان مادران پناه می برند ولی دیگرهیچ جا امن نیست….

این صدای تکرار  اندیمشک در چهارم آذر است روزی که ۵۴ هواپیمای بعثی شهر اندیمشک را بمباران کردند،روزی که کرکسهای  وحشی بعثی آسمان پاک اندیمشک را در ابرهای ایثار وافتخار غوطه ور ساختند،تا شکوه همسبتگی و دود و خون نقشی دیگر از جاودانگی را بر لاله های یکهزار شهید شهر متبلور گرداند… چهارم آذر روزی است که هیچ گاه  از منظر مردم اندیمشک زدوده نمیشود، دراین روز ۵۴ هواپیمای بعثی به مدت یک ساعت و۴۵ دقیقه تمام مناطق ومراکز نظامی  وغیر نظامی را مورد حمله خود قراردادند تا طولانی ترین حمله هوایی به مناطق شهری پس از جنگ های جهانی در اندیمشک رقم بخورد  ,تا  بر اثر این حمله وحشیانه و بی سابقه در دوران هشت ساله ی دفاع مقدس ۳۰۰شهید وبیش از ۷۰۰ مجروح تقدیم ایران اسلامی گردد. اما مردم اندیمشک بازهم ایستادند تا مبادا یک وجب از خاکشان به دست بیگانه بیفتد حماسه ای که ایستادگی را در دیدگان مردمانش در تاریخ بشریت به تصویر کشید.ایستادگی این مردم از روی عشق بود ،عشق به آب وخاک، پرچم ووطن ، مردم درخیابان ها و شاهد هجوم کرکس های بعثی بودند که مرگ را برای کودکان و مادران به ارمغان آورده بود.. ‌ هواپیما هایی که امده بودند غرور وعزت شهر را در هم بشکنند وبه مقاومت وایستادگی مردم خاتمه دهند ، غافل ازآن که روح بزرگ‌ مردم اندیمشک هر گز در برابر باران اتش سر خم نخواهد ننمود   تا انچه از این کشتار بی رحمانه وحمله خونین بیرون آید  چیزی نباشد  جز پایمردی مردان و رشادت شیرزنان اندیمشکی ،زنان ومردانی که با مقاومت و ایستادگی خود در تاریخ ماندگار شدند ودین خودرا با اهدا خون خود به خاک پرمهر ایران اسلامی  ادا کردند اما  هنوز هم چهار اذر در جای خالی خود در سطر های پر افتخار تقویم جنگ تحمیلی با نگاهی سرشار از مظلومیت به فردا می نگرد و در نگاهش باور مظلومش را بر رخ تاریخ به تصویر میکشد