“سد سازی” اشتباه بزرگ بشریت؛ کشورهای توسعه یافته در حال برچیدن سدها
عـصــر جـنــوب| asrejonoob.ir: یک مطالعه تازه می گوید که بسیاری از پروژه های بزرگ تولید انرژی آبی در اروپا و آمریکا برای محیط زیست فاجعه بار بوده است.
هر ساله دهها سد که بسیاری از آنها خطرناک و غیراقتصادی تلقی می شود درحال برچیده شدن هستند.
با این حال نویسندگان مطالعه تازه نگرانند که ماهیت غیرقابل دوام این نوع پروژه ها در جهان در حال توسعه به درستی تشخیص داده نشده است.
هم اکنون برای احداث هزاران سد تازه بر رودهایی در آفریقا و آسیا برنامه ریزی می شود.
برق تولید شده از انرژی آبی ۷۱ درصد انرژی تجدیدپذیر در جهان را تشکیل می دهد و نقشی عمده در توسعه بسیاری از کشورها ایفا کرده است.
اما محققان می گویند که احداث سد در اروپا و آمریکا در دهه ۱۹۶۰ به اوج رسید و از آن زمان رو به کاهش بوده است، به طوری اکنون شمار سدهایی که برچیده می شود بیش از سدهای تازه ای است که ساخته می شود.
هم اکنون در آمریکا فقط ۶ درصد برق مصرفی از این طریق تولید می شود.
درحال حاضر به طور متوسط هفته ای بیش از یک سد در آمریکا و اروپا برچیده می شود.
نویسندگان مطالعه تازه می گویند مشکل این است که چشم انداز انرژی ارزان باعث شده دولت ها هزینه های کامل زیست محیطی و اجتماعی سدسازی را نادیده بگیرند.
بیش از ۹۰ درصد سدهایی که از دهه ۱۹۳۰ به این سو ساخته شده بیش از میزان پیش بینی شده هزینه داشته است.
به علاوه سدها باعث صدمه دیدن سیستم اکولوژیکی رودها، جابجایی میلیون ها نفر و دامن زدن به تغییرات اقلیمی از طریق تجزیه مواد ارگانیک زمین ها و جنگل های سیلاب گیر و در نتیجه انتشار گازهای گلخانه ای شده است.
پروفسور امیلیو موران از دانشگاه ایالتی میشیگان به بی بی سی گفت: “معمولا تصویر خیلی خوش آب و رنگی از فواید سدسازی ترسیم می شود که در نهایت محقق نمی شود. هزینه های این پروژه ها نادیده گرفته می شود و سال ها بعد به کل جامعه تحمیل می شود.”
گزارش او به ساخت دو سد بر رود مدیرا در برزیل که پنج سال پیش کامل شد اشاره می کند و حالا به دلیل تغییرات اقلیمی انتظار می رود فقط کسری از انرژی پیش بینی شده را تولید کند.
تخمین زده می شود که هم اکنون ۳۷۰۰ سد کوچک و بزرگ در جهان درحال توسعه در مراحل مختلف ساخت باشند.
نویسندگان می گویند نگرانند که در این میان پروژه های بزرگتر باعث خسارات جبران ناپذیر به رودهای مهم شود.
نتایج این مطالعه در نشریه “پی ان ای اس” چاپ شده است.