
خاموشی چراغ های کارخانه صابون سازی و کارگرانی که خانه نشین شدند
عصر جنوب – asrejonoob.ir: دیگر از سر و صدای کارگران و صدای پر ابهت «دستگاه خط بیناکی ایتالیایی» تک در خاورمیانه که حجم عظیمی از چرخ تولید کارخانههای یاس خرمشهر را به نفع نان و نوای ۸۰۰ خانوار خرمشهری میچرخاند خبری نیست. خاموشی مطلق است و تاریکی متروک.
پیشرفتهترین و پرظرفیتترین خطوط تولید صابون در خاورمیانه اکنون لانه پرستوها، کبوتر باغیها و میزبان همیشگی تارهای عنکبوتها شده و مرگ خویش را روزی هزاران بار پیش چشمان «پیلافکنها» است و «گودرزی»ها که زمانی تیماردارشان بودند، میبینند.
پروندههای ۴۵۰ نفر پرسنل قرادادی و پیمانی به جای تعیین سرنوشت بازنشستگیشان در کمدهای ساختمان اداری کارخانه زیر چند وجب خاک محصور و مغفولاند. مخازن بزرگ متریال مایعات صابونی، دستگاه خط مازونی، واحد بلیچر، واحد مخازن پخت صابون، واحد مخازن دیگ بخار و… در مقابل پوسیدگی زانو زدهاند. در جویهای کارخانه و زمین انتهای محوطه که نبش رود کارون خط پایانی آن است مواد نفتی اشتعالزای خطرناک جاری شده که پوسیدگی مخازن و سوراخ شدن آن منجر به این مشکل زیست محیطی شده است. این همه، دل کارگران کارخانههای صابونسازی یاس خرمشهر را به درد آورده است. مشکل آنها فقط حقوق معوق ۳ سالهشان نیست.
این کارخانه اسمی در خاورمیانه فعالیت تولیدی خود را با برندهای مطرحی چون مرمر و پارس سون تحت لیسانس آمریکا و انگلیس و یاس شروع کرد و در حالی که در سال ۱۳۹۱ به تولید ۵۰ تن به طور متوسط در روز رسید، به دلایلی که از سوی سرپرستان تولید نامعقول و نامفهوم خوانده میشود، تولید و پرداخت مطالبات کارگران را متوقف کرد.
این تعطیلی موقت باعث بروز اعتراضات گسترده کارگران و مراجعه تعداد زیادی از طلبکاران مقابل ساختمان دادگستری خرمشهر شد که دادستان «باوی» را مجبور به صدور و اعلام حکم ورشکستگی طبق قانون از سوی دادستانی کرد و پروسه قانونی آن در سال ۹۳ به پایان رسید و دستور مهر و موم کارخانههای یاس خرمشهر صادر شد.
کارگران کارخانه که اکنون به نگهبانی از اموال کارخانه بدون حق و حقوق مشغولاند، مدت ۵ سال تعطیلی کارخانهای را که هنوز هم ظرفیت تولید بالایی دارد، بدون دلیل قانعکننده و فقط از سر لجبازی عنوان میکنند. آنها معتقدند این کارخانههای زیر نظر روغن نباتی که بود، خوب پیش میرفت اما از سال ۸۹ که سهام این کارخانه فروخته شد، دچار بیتدبیری و به تعبیری فلج شد.
یک جواب قانعکننده بدهند
«امیر گودرزی» که ۴۳ سال دارد، زمانی اپراتور درجه یک واحد پخت صابون بوده است و حالا بیکاری را بزرگترین معضل و مشکل زندگی اش میداند. او میگوید: با این سن و سال دیگر هیچ کجا به من و همکارانم کار نمیدهند. ما اکنون باید سنوات بازنشستگیمان را دریافت میکردیم.
او دلیل نگهبانی بدون حقوق از اموال کارخانه را دزدیهای مکرر و به یغما رفتن اموالی که حق و حقوق آنهاست عنوان میکند و میگوید فقط میخواهیم بدانیم چرا تولید نیست؟ فقط یک جواب قانعکننده.
دلیلی برای اعلام ورشکستگی وجود ندارد
«حمید بابادادی» با ۲۰ سال سرپرستی تولید در کارخانه صنایع بهداشتی یاس خرمشهر معتقد است: دلیلی برای اعلام ورشکستگی و توقف کارخانه وجود ندارد.
بابادادی میگوید: با توجه به سودآوری کارخانه، راهاندازی مجدد آن فقط همت یک سرمایهگذار دلسوز و همکاری مسئولان را میطلبد.
قصه پرغصه کارگران
همسر یکی از کارگران به شخصی آن طرف خیابان فرمانداری اشاره میکند و به همشهری میگوید: او را میبیند؟ موهایش از پارسال تا الان یک مرتبه سفید شد. یک موی سیاه در سرش نیست. سنی هم ندارد.
او ادامه میدهد: آنها حتی پول بیمهمان را پرداخت نکردهاند. پارسال یکی از همکاران شوهرم بر اثر سکته قلبی از دنیا رفت. خودم بیماری قند دارم اما برای رفتن به بیمارستان نه دفترچه دارم و نه پول. هر سال شاهد مرگ و از بین رفتن یکی از کارگران و خانواده کارخانه صابونسازی یاس شدهایم.
بیکاری پدر و قرض و قوله
«سمیه»، دختر نوجوان کارگر دیگری، میگوید: «برای ثبتنام و رفتن به مدرسه پول نداشتن و از دیدن غصه پدر به خاطر قرض و قوله هایش افسرده شدن… باورتان میشود؟ درد ما را کسی جز خودمان نمیفهمد.
هیچ وقت توقف تولید نداشتیم
«علی عبدی» که بیش از همه شور تعطیلی کارخانه را میزند اکنون ۵۳ سال دارد و ۳ دهه به عنوان مسئول اداری- کارگزینی شرکت صابونسازی یاس خرمشهر از ریز و درشت ماجرا باخبر است.
وی اظهار میکند : کارخانههای صابونسازی خرمشهر از سال ۸۷ که از سازمان بنیاد شهید منفک و به بخش خصوصی واگذار شد، سرنوشت ما دستخوش بازی و سرنوشت کارخانه دچار سوءمدیریت شد. پیش از این هیچ گاه این کارخانه توقف در تولید و تعویق در پرداخت حق و حقوق کارکنان را در پرونده فعالیت خود نداشته است. این تعطیلی برای اولین بار در زمان مدیریت فعلی اتفاق افتاد و کارگران بومی زیادی را با معضل بیکاری روبهرو کرد.
این شرکت ورشکسته نیست
مسئول مالی اداری و کارگزینی شرکت یاس خرمشهر ادامه میدهد: اکنون ۴ سال است کارکنان پس از ۲۰ سال خدمت در کارخانههای صنایع بهداشتی یاس خرمشهر در آستانه بازنشستگی برای دریافت حقوق معوق و سنوات خدمتیشان با مراجعه به فرمانداری ویژه خرمشهر و دیگر مسئولان ذیربط با وجود اعتصاب و تجمعهای مکرر روبهروی درِ فرمانداری تاکنون جواب قانعکنندهای برای حل مشکلاتشان دریافت نکردهاند. عبدی میگوید: تعطیلی این کارخانه ۴۵۰ نفر کارگر بومی خرمشهری را بیکار کرده است.
عبدی در حالی که به حکم دادگاه معترض است ادعا میکند : این شرکت فقط استقلال اسمی دارد اما یک شرکت مستقل نیست و صددرصد زیر مجموعه شرکت داروگر یا همان کف تهران است که ۱۸ کارخانه دیگر را نیز شامل میشود؛ هریک با نامهای مجزا. اما متأسفانه قوه قضائیه به این نکته توجهی نشان نداده و اعلام ورشکستگی کرده که با توجه به این نکته، این شرکت ورشکسته نیست. مسئول مالی اداری و کارگزینی شرکت یاس خرمشهر میگوید: این کارخانه مخازن بزرگی برای انبار مواد نفتی دارد. طبق گفته عبدی مبلغ هزینه حقوق، بیمه و مالیات کارکنان درمجموع خیلی کمتر از مبلغی که اکنون میتواند مخازن را اجاره بدهد میشده است و اکنون تنها با اجاره چند مخزن میتوان حق و حقوق معوق کارکنان را پرداخت کرد.
توقف تولید ربطی به تحریم ندارد
از طرفی «اصغر رشنودی»، نماینده دادستان در پرونده پیگیری مطالبات معوق کارکنان شرکت صابونسازی، دوری از مرکز، اختلاف با اداره کار و تحریمها را دلایل غیرموجه از سوی اسماعیلی برای تعطیلی کارخانه عنوان میکند . طبق نظر این مسئول و گزارش سرپرستان تولید و کارکنان مجموعه صابونسازی، تحریمها هیچ ارتباطی با توقف تولید نداشته است. این سخنان در حالی است که این کارخانه با استفاده از پیشرفتهترین سیستمهای روز خاورمیانه و تلاش کارکنان در حالی که به هدف تولید دست یافته بود، متوقف شد.
۸۰۰ خانوار در انتظار تولید
چرخ تولید کارخانههای شرکت صنایع بهداشتی یاس خرمشهر با ۵۰ سال قدمت در تولید، در حالی متوقف شده است که چرخه زندگی ۸۰۰ خانوار به چرخش دوباره آن بستگی دارد.
این کارخانه اکنون ۲ بار از سوی دادگاه به مزایده گذاشته شده که در مزایده دوم فقط یک خریدار با ثبت یک شرکت بدون پیشینه و رزومه مشخص و شفاف برنده شد که اکنون متواری شده و نام و نشانی از آن در دسترس نیست.
قرار است صابونسازی خرمشهر به زودی برای بار سوم به مزایده گذاشته شود.
امل درویش / همشهری